ПУ'ШКД мн. Toe ж, што i п ў п a х i. Сматры, як пачынаюць росці пушкі. Малыя Аўцюкі Калінк. ПУШНЬГ прым. Toe ж, што i п ў л ь х ны 1. Пушныя бліны. Граўжышкі Ашм. Хлеп на дзірачках, мяккі, добры, пушны. Вецярэвічы Пух. ПУШ НЯ' ж. с.-г. Арфа. Была пушня такая, каб пыл выганяць з зярна, як гэты пыл пойдзіць— ляціць далёка. Kypaполле Паст. ПУШО'К м. памянш. да п у х III. Пушок у яйка, альбо пятка. Солы Смарг. ПУШЧАВЫ' прым. Які расде ў пушчы. Пушчавоя дзерава — грубоя. Кудзялянды ІІІальч. ПУШЧА'Й часц. Няхай. Крупачкі пушчай кіпяць. Солы Смарг.; параўн. руск. пусть, пускай тж'. ПУШ ЧАНЦЫ' мн. Жыхары пушчы. Пушчанцы жывуць каля пушчы. Мсцібава Ваўк. ПУШЧА'ЦЬ I незак. 1. Браць кватарантаў. Яна пушчаіць кваціранты, я ёй казаў не пушчаць. Ахрэмаўцы Брасл. 2. Пускаць. Не пушчай туды скот. Лісна В.-Дзв. 3. Знішчаць. Прусы ўзлезлі n на стол, ды іх ні пушчаюць. Солы Смарг. 4. Пакідаць (на племя). Пушчу на племя цяля. Старое Сяло Зэльв. А с цялём што будзіця рабіць, у племя будзіця пушчаць? Груздава Паст. 5. Кддаць. Палкамі на нас пушчалі. Дакудава Лід. 6. Раставаць. Вясной, як снег пушчае, такое балота. Пацаўшчына Дзятл. 0 Пушчаць нораст — нераставаць. Рыба тожа пушчаіць нораст. Ахрэмаўцы Брасл. ПУШ ЧА'ЦЬ II незак. Валіць (лес). I лес пушчаў, i строіў сам. Ахрэмаўцы Брасл. ПУШ ЧУБО'КАЦЦА незак. экспр. Плюхацца. Пушчубокаесся ў рацэ, бо плаваць ня ўмееш. Юркава В.-Дзв. ПУШ ЧЭ'ЦЬ незак. Худзець. Быў здаровы, а тады стаў пушчэць — i памёр. Саланое Віл. ПУ'ШЫЦЬ незак. Веяць. Пушаць зярно, пыл выганяюць з зярна. Кураполле Паст. ПУШ Э'ЦЬ незак. Тое ж, што і п у к ч а ць 1. Зачне пушэць, калі ўстанаўліваюць кіслату хлебнай дзежкі. Паляцкішкі Воран. ПХА'ЦЦА незак. Штурхацца. Дзеці сталі пхацца. Жылі ІўеўПХАЦЬ незак. Напіхвадь. Пхала, пхала траву. Паляцкішкі Воран. ПХНУ'ЦЦА незак. экспр. Насоувацца. Пхнецца хмара, зноў дошч будзя. Кіралі Шчуч. ПХНУЦЬ зак. Штурхануць. Яна мяне пхнула. Ністанішкі Смарг. ГІхнуў сына. Міратычы Кдрэл. Пхнуў міне. Рудня Астравітая Чэрв
Дадатковыя словы
пушкд, пушыць, пхнуцца, чубокацца
6 👁