Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1982). Том 3. М-П. Ю. Ф. Мацкевіч

МЕ'ЛКІ прым. Невысокі. На Котры мелкі берах. Стральцы Гродз. МЕЛЬ ж. Неглыбокае месца ў рэчцы. Ідзі, мель там, i добра паласкаць. Беразіно Докш. МЕ'ЛЬШК м. 1. Млынар. Прывязлі малоць на мельніцу, i мельніка не было. Едлавічы Брасл. Мельніку падмелъшчык памагау. Быстрыца Астр. Паедзем да мліна, кап толькі мельнік быу дома. Кдралі Шчуч. Мельнік багато жыў. Стральцы Гродз. 2. Тое ж, што i м е л i н i с. У жорнах — сподні i верхні камень, дзюра, верацёна, мельнік. Лоск Валож. Мельнік — палачка, што круцілі жорны. Паламаўся мельнік. Руднікі Шальч. 3. Малая ўкладка снапоў. Трэба снапы саставіць у мельнікі. Лоск Валож. МЕ'ЛЬНЩА ж. Млын. Маленькія мельнщы были Быстрыца Астр. Мельніца загарэлася, ад мельніцы ўся вёска згарэла. Снягяны Смарг. Каб была мельніца, то мы n узялі, ета тут, ячменю да й змалолі. Новая Ніва Чэрв. На мельніцу ездзіла. Пасіене Лудз. Валамі араць, а конік — паехаць у мельніцу. Швэды Вільн. МЕ'ЛЬНЯ ж. Тое ж, што i м ё л ь н i к 3. Снапы ў мельні састаўлялі. Лоск Валож. МЕЛЬЧА'К м. Нізіна. Капаў студню на мельчаку — жвірочак з вадой. Кдралі Шчуч. МЕ'ЛЬШЫ прым. Малодшы. Прыехала мельша дачка, сама паследняя мая. Галубы Мает. ME'HI, МЕ'НІЙ, МЕ'НЯЙ прысл. выш. Менш. Катлеты щ пільмені ніхай робіць, у каго работы мені. Кураполле Паст. У нас сёлета мені чарніц. Груздава Паст. 1 дроў я меній спаліваю. Масішкі Красл. Маламу чалавеку меняй усяго трэба. Малі Астр. МЕНГННЯ н. Мена. Начорта табе гэта менніння?! Лоск Валож. ME'HKI прым. Мяккі. Вадзянік [трава] такі менкі! Каўняны Гродз.; параўн. польск. migkki тж'. МЕ'ННЯ н. Назва. Далі мення [вёсцы] Татарка. Беразіно Докш. ME'HCA н. Мяса. Менса просіць. Граўжышкі Ашм. Будзеш мець менсо. Паляцкішкі Воран. Чы елі вы менсо? Каўняны Гродз. Трыбух асобне напіхаям менсам худым. Старыя Трокі Трак.; параўн. польск. migso тж'. METITA ж. 1. Мянташка. Мента — касу мянціць. Бакшты Іўеў. Мента была дзераеяна ў сярэдзіне, косу гастрыць. Сапоцкіна Гродз. 2. Мешалка. Даўней была мента мяшаць зацірку, хлеб, бліны замешваць. Вузла Мядз. Ментаю свіням мяшалі. Верхлессе Крын.; параўн. літ. mente тж'. МЕНТУ'С, МЕЛІТУСЬ гл. МЯНТУ'З МЕНША'К м. Toe ж, што i м ё л ь ш ы. N\oŭ меншак ачкі