Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1982). Том 3. М-П. Ю. Ф. Мацкевіч

ПАТХВА'ТКА гл. ПАДХВА'ТКА ПАТХЛЯ'БІСТЫ прым. Худы, * упалымі бакамі. Патхлябіста карова, як бы i не карміў яе век. Мачаск Бярэз. ПАТХСУТ м. Падыход. Ен хітры, лк ліс., такі мае патхот. Мсцібава Ваўк. A ён такі c патходам. Малі Астр. ПАТХО'ДЗІЦЦА гл. ПАТХАДЗГЦЦА ІІАТХО'ДЛІВЫ прым. Падыходлівы. Як патходліва баба, ладзіць з людзьмі. Кузьмічы Люб. ПАТХО'ДНЫ прым. 1. Плыткі. Патходны бераг, патходная рака. Малькуны Ігн. Патходны верах i круты берах. Саланое Віл. 2. Тое ж, што i п а т х о д л і в ы. Патходная наша маладая. Саланое Віл. Я была патходная к каждаму. Рыбчына Віл. 3. Які падыходзіць (аб цесце). Патходны хлеп, файны. Галубы Мает. Як добра рашчыніць, хлеп будзе патходны. Крэва Смарг. ПАТЦЕ'ПЛЩЬ гл. ПАДЦЕ'ПЛЩЬ ПАТЦЁЛАК, ПАЦЁЛАК м. Пярэўімак. Два гады патцёлку. Груздава Паст. Два кабаны, пацёлка дзяржу. Асавец Віл. ПАТЩСКА'ЦЬ гл. ПАДЩСКА'ЦЬ ПАТЦЭ'П м. Пасад. Я змалаціў гры ці чатыры патцэпы. Кіралі Шчуч. ПАТЦЯПЛЯ'ЦЬ незак. Запальвадь. Гас нада патцяпляць. Магуны Паст. ПАТЧАРЭ'ВІНА ж. Сала з падчарэўя. Здымаюць патчарэвіну. Альхоўка Навагр. ПАТЧЫНЁНЫ прым. Падпарадкаваыы. Яна яму патчынёная. Груздава Паст. ПАТЧЫНЯ'ЦЬ незак. Рашчыняць. Цесто патчынялі. Галубы Мает. ПАТЧЬГСТКА ж. Ачыстка. Хадзілі ў патчысткі, груды скідавалі i палілі. Дзёрнавічы В.-Дзв. Цалу дзялку аддалі на патчыстку i ўсё там выцерабілі. Кіралі Шчуч. ПАТЧЫШЧА'ЦЬ зак. Ачышчаць. Вясной патчышчаюць пчол. Ухвала Круп. ПАТЧЭ'РХНУЦЬ гл. ПАТШОФХІІУЦЬ ПАТШКРОўАК м. Toe ж, што i п а с к р о б а к 1. Патшкробак — маленькая буханачка хлеба. Азяраны Раг. ПАТШО'РХНУЦЬ, ПАТШУФХНУЦЬ, ПАТЧЭФХНУЦЬ зак. Пакрыцца тонкім слоем лёду. Галашчока, як слізка, як марозік, крышку патшорхне. Галубы Мает. Патшурхла троху вада. Воетрава Маст. Патчэрхла трошкі лужына i пакрыецца зараз лёдам. Мачаск Бярэз. ПАТШТА'НІКІ гл. ПАДШТА'НІКІ ПАТШТУКАВА'ЦЬ зак. Выправінь. Усё зрабьлі, каб патштукаваць нагу, уставілі костку. Крэва Смарг