Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1982). Том 3. М-П. Ю. Ф. Мацкевіч

еслі паболыиало, метры два — пасынке; а патом зарасля. Пасека Ст.-Дар. ПА'СЫНЬКІ гл. ПА'СЫНАК ПАСЫПА'ЦЬ зак. Рассділадь. Аерам пасыпаюць па хаці. Солы Смарг. ПАСЫ'ПКА ж. Вотруб'е. Пасыпкі для свіней дастаў бы. Мішневічы Шум. ПАСЬГПЛЕНЫ дзеепрым. Пасыпаны. Сахарам пасыплены. Крэва Смарг. ПАСЫРВА'ЦЬ зак. Пазрываць. Сільна бура была, пасырвала ветрам увесь цвет прама з галлём. Пацаўшчына Дзятл. ПАСЬГСКАВАЦЬ зак. Пазнаходзідь. Пашоў да суседзяў, пакуль у сё пасыскаваў, у каго аброць, у каго хамут — усё параздавана. Саланое Віл. ПАСЬ ж. Пашча. Пась звіря, Мішневічы Шум. ПА'СЬБІСКА н. Тое ж, што i п а с т а 1. На пасьбіска пагнаў. Гемзы Шальч.; параўн. польск. pastwisko тж'. ПА'СЬБІШЧА н. Тое ж, што i п а с т а 1. Кароў пасуць на пасьбішчы. Гемзы Шальч. ПАСЬКАПА'ЦЦА зак. Тое ж, што i п а с к і п а ц ц а. Ногі паськапаліся. Рыбчына Віл. ПАСЯДА'ЦЬ зак. Паасядадь. Пасядалі друеія, тыя naехалі да Польскі. Грыкені Вільн. ПАСЯДЗЕ'НЯ н. Пасяджэнне. Трэба ісці на пасядзеня. Гемзы Шальч. ПАСЯДЗЕТДЬ зак. Пасядзець. Заедзімця да аграномкі ў хату ды пасядзём. Лісна В.-Дзв. Папядзіма тут. Рудня Чэрв. Пасядзіця i пагаманіця што-небудзь. Лайпушкі Ігн. Пасядзімо i пагаворымо. Парэчча Гродз. ПАСЯ'К м. Поецілка, вытканая ў шырокія палосы. Пасякі выткала. Лука Нараўк. Пасякі — набіванкі ў пасы. Солы Смарг. ПА'СЯКА ж. Пасека. Пасяка — дзе дзялянку раскарчуюць. Рудня Аетравітая Чэрв. Пасяка — тое, што выкарчавана. Дакудава Лід. Пасяка — выкарчаваны лес. Солы Смарг. ПАСЯКА'ЦЬ зак. Парэзаць на дробныя кавалкі. Вантрабянкі рабілі: выбяруць нутры, звараць i пасякае вантробкі: сэрца, пячанкі, усё ў кішкі i печ. Старыя Трокі Трак. ПАСЯКІ' мн. Toe ж, што i п а с а к 4. Дыван тканы ў пасякі. Мсцібава Ваўк. ПАСЯЛДА' м. i ж. зневаж. Toe ж, што i п а с а л ў х а. Вялікія Нястанавічы Лаг. ПАСЯЛЕ'НЕЦ м. Toe ж, што i п а с а луха. Пасяленец ходзіць па хатах. Груздава Паст. ПАСЯЛЕ'НЬ м. i ж. Toe ж, што i п а с а л ў х a. Пайшла