Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1982). Том 3. М-П. Ю. Ф. Мацкевіч

Шчуч. Пакуля ідзе с-пат трапичкі. Каўняны Гродз. Пакуля с-пат шчэтак атходзіць. Парэчча Гродз. Лён труўь, ча карэня гаварылі пакуля. Стральцы Гродз. Як чэшам лён, пакуля атходзя. Старыя Трокі Трак. Першая пакуля — мяхі ткалі, а з другога пакуля — штаны мушчынам. Малькуны Ігн. Як став'ят дэрэвяну хату, то міжы дыліе кладут пакуле, коб еіетёр нэ дув. Курашэва Чыж. 2. Грубае палатно. Гарсет шылі з пакуля. Кіралі Шчуч.; гл. п а к у л а. ПА'КУЛЬ ж. Скручаная анучка, якой падпальваюць што-н. Пакулъ зрабіў i запаліў; накруціць трапку i памочыць у газу i запаліць, доўга будзя гарэць. Рудня Астравітая Чэрв.; параўн. літ. pakulos тж'. ПАКУ'ЛЬ прысл. Пакуль. Вот грубая, можна баранку з'есці, пакулъ кругом абойдзяш. Малі Астр. ПАКУ'ЛЬГАВАЦЬ незак. Пакульгваць. На ногу пакульгавая. Альхоўка Навагр. ПА'КУЛЬКА ж. памянш. Пакуліна. На шчотку вычэсуя, кап ні аднэй пакулькі ні было. Быстрыца Астр.; гл. п aк у л a. ПА'КУЛЬНІК м. Палатно з пакулля. Пакульнік ткуць у два ніты. Рагулішкі Даўг.; гл. п а к ул a. ПА'КУЛЬНІЦА ж. 1. Toe ж, што i п а к у л а 1. Пакульніцу прадзеш, тчэш пасцілкі i мяшкі. Кураполле Пасг. 2. Toe ж, што i п а к у л ь н і к. Пакульніца ткалася з пакулаў на мяшкі. Быстрыца Астр. Наткала пакульніцы. C пакульніцы воркі шылі. Старыя Смільгіні Воран. Выткала пакульніцы тры сцяны. Жылі Іўеў. 3 пакульніцы шылі падштанікі мужчынам. Азяраны Раг. Пакульніца — такі шарак, вытканы з пакулаў. Гемзы Шальч- Пакульніца — грубейшая палатно. Руднікі Шальч. Андарак з пакульніцы. 3 пакульніцьі кашулькі шылі. Малькуны Ігн. Пакульніца — горалы сорт палатка. Пакульніцу ткалі з пакулаў. 3 пакульніцы штаны шылі мушчынам. Ракаўскія Швянч. Пакульніца — палатно з пакулаў. Чычалі Швянч. Пакульніца — на мяшкі. Гемзы Шальч. 3. Аснова з грубых, зрэбных нітак. Пакульніцу снавалі, кужаль снавалі на снуйлях i на сцяне. Едлавічы Брасл.; гл. п а к у л а. ПА'КУЛЬНЫ прым. Вытканы з пакулля. Ануча пакульная. Бакшты Іўеў. Пакульная посцілка грубая, кастрывая. Быстрыца Астр. Пакульные на порткі ткёш. Малькуны Ігн.; параўн. літ. pakulinis 'з пакулля'. ПАКУЛЯ'НІК, ПАКУЛЯ'ННІК м. 1. Сяннік, набіты кулявой саломай. Пакулянік — гэта сянік, куды кулявую caлому клалі. Крэва Смарг. 2. Цёплая коўдра з кудзелі. Пакуляннік — посцілка, падшытая другой i між імі кудзелю пасцілалі. Даўна шылі пакулянік i ім накрываліся. Вялікія Ёаяры Шчуч.; гл. п а к у л ь н ы