рукі, трэба ў холодную ваду апусціць, памягчыць. Саланое Віл. ПАКТ м. Малачарня. Пакт— памяшчэня, там усё выраблялі з малака. Магуны Паст.; параўн. польск. pacht 'арэнда пераважна малочных кароў'. ПА'КТАР м. Кіраўнік малачарні. Пактар пакт трымаў. Номікі Бабіц.; параўн. польск. pachciarz 'арандатар пераважна малочных кароў'. ПАКУДЛА'ЧАНЫ прым. Растрапаны. Валасы пакудлачаны. Мсцібава Ваўк. Устала c пасцелі i ходзіць пакудлачаная — кудла ты! Альба Нясв. ПА'КУЛА ж. Пакулле. C пакулы вязалі кручком чуні. Дзёрнавічы В.-Дзв. Пакула — адтрэпкі ата льна, нікаму негодный — там адна кастра. Лісна В.-Дзв. Пакула з вярхоў льна. Кураполле Паст. Як чэшаш на шчэтку, то пакула, дулька ляціць. Груздава Паст. Пакула ад лёну; як трэпіш лён, дык ляціць пакула; пакулу прадуць. Саланое Віл. Пакула — як чэшаш лён на грабушкі. Быстры да Астр. 3 пакулы наткала. Гемзы Шальч.; параун. літ. pakulos 'тж\ ПА'КУЛІ, ПА'КУЛЬІ мн. 1. Тое ж, што i п а к у л а. На мяшке пакулі с-пад рэдкай шчоткі. Пакуляў наверх палажыць. Жылі Іўеў. Пакулі пралі. Беняконі Ворін. На грэбушках пакулі. Стральцы Шальч. Пакулі на рэткую шчотку атходзяць. Рагулішкі Даўг. Пакулы — адходы ад лёну. Дзёрнавічы В.-Дзв. Я к чэшаш лён на шчэтку з вялікіх Цвякоў} апчэсаваюцца пакулы. Ахрэмаўцы Брасл, Пакулы атходзяць, як чэшыш лён; пралі пакулы на воркі. Мал i Астр. Пакулы ад лёну, як чэшуць, ix прадуць. Галоўні Воран. Чашам лён: першыя — патрапі, другія — пакулы — гэта ўсё атходы. С пакулаў шылі колдры. Старыя Трокі Трак. Пакулы — што пралі з лёну, каторыя шчэсвалі, як часалі лён. Чычалі Швянч. Туды лятуць пакулы; пакулы пралі i ткалі. Гемзы Шальч. Пакулы ляныя i канапляныя былі. Руднікі Шальч. Даўней пакулы пралі на патштанікі. Пакулы крапчэйшыя былі за кужаль. Рагулішкі Даўг. 2. Пряжа з пачасся. Пакулі — горшыя, с пакуляў дываны рабілі, воркі ткалі. Новыя Мацалі Варэн. C пакуляў кастрывых коўдры ткалі. Кудзялянцы Шальч. Пакулы — на шарак. Гемзы Шальч. С пакулаў ткалі дываны. Ракаўскія Швянч. 3 лепшых пакулаў ходнікі ткалі. Грыкені Вільн.; г/і. п а к у л а. ПАЖУЛЛЯ, ПА'КУЛЯ, ПА'КУЛЕ зб. н. 1. Toe ж, шт0 i п а к у л а. Коўдра c пакулля. Жодзішкі Смарг. Пакулля атходзіць з жалезнай шчэткі. Кураполле Паст. Пакулля naлучаяцца, калі лён труць. Малахоўцы Бар. Пакулля адходзіць, як лён грэбням абдзіраем. Азяраны Раг. Ачэсвалі перш рэткім грэбяням — гэта пакуля. Магуны Паст. Пакуля — што на жалезных шчотках астаецца. Вялікія Баяры
Дадатковыя словы
гіі, пакуле, пакульі
2 👁