Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1982). Том 3. М-П. Ю. Ф. Мацкевіч

ПАКОФПАЦЦА зак. Зморшчыцца. Пакорпаўся твар, старая ўжо. Кіралі Шчуч. У яе пакорпаўся твар, на маршчынах увесь. Вялікія Баяры Шчуч. Як стары чалавек, уміраць мая— пакорпаецца твар. Новікі Гродз. Твар пакорпаўся,, много закарпіц. Старое Сяло Зэльв. Твар пакорпаўся ў старога. Темзы Шальч.; параўн. літ. kdrpa бародаўка'. ПАКОФЧЬІЦЬ зак. безас. Пакурчыць. Пакорчыла яму ногі. Кіралі Шчуч. ПАКО'С, ПОКУ'ОС, ПОКЬТС м. 1. Сенажаць. Ад дарсеі добрыя пакосы. Ністанішкі Смарг. Окала рэчкі луга, пакос. Пасіене Лудз. 2. Касьба. Падзялілі сена на пакос. Лоск Baлож. 3. Сенакос. Ужо пакос, будзіце касіць. Валынцы В.-Дзв. Карілі балота, был пакос. Рагулішкі Даўг. 4. Пракос. Пакос за пакосам кладуцца, акуратна, роўненька. Беразіно Докш. Косяць у пакосы. Пакосы нада разбіваць. Груздава Паст. Скасіў адзін пакос. Жодзішкі Смарг. Пакос доўгі. Рыбчына Віл. Прагнаў адзін пакос. Лоск Валож. Два пакосы такія. Грыкені Вільн. Пакосы — радкі сена. Лука Нараўк. Траву трэбо згоняты косою ў покуос. Як широко займэ косою, то шырокі покуос. Горек Бяроз. Покыс. Одного покоса прошоў. Розбэтэ покосы. Дзмітравічы Кам. ПАКО'Т м. буд. Жэрдкі для ўмацавання саломы на страce. Верх стрэхі высцілаецца саломай мятай i кладуцца казлы, а на казлы кладуцца дручкі, каторыя прыдзержуют салому — І называют пакот. Нацягнуў пакот. Лука Нараўк. ПАКО'УЗАЦЬ зак. Забрудзіць. Старая пакоўзае падлогу. Дзяніскавічы Ганц. ПАКО'УШАЦЬ зак. экспр. Зрабіць абы-як. Пакоўшаў, пакоўшаў i пашоў. Во нарабіў! Крэва Смарг. ПАКО'ША ж. Скошаная сенажаць. Бывала, ідзеш, пакета роўная. Вецярэвічы Пух. ПАКРАВА' гл. ПАКРО'ВЫ ПАКРА'КА м. i ж. абразл. Недарэка. Hi такі, ні. сякі — пакрака. Мсцібава Ваўк. ПАКРАМЯНЕ'ЦЬ зак. Зрабіцца больш крамяным. Пакрамянея вада. Вецярэвічы Пух. ПАКРАПА'НЫ прым. Toe ж, што і п а б л ё н т а н ы. Пакрапаныя ніткі. Мярэцкія Глыб. ПАКРАПГЦЬ, ПАКРО'ПІЦЬ зак. 1. Папырскаць. Пакраni вадой. Малахоўцы Бар. Дулькі лятуць, чэшучы лён. Як пакрэпіш вадою, то пыла асядае. Альхоўка Навагр. Я naкраплю вадой i прасую. Кудзялянцы Шальч. 2. Пакрапаць (пра дождж). Толькі пакропіў дош. Кураполле Паст. Пакроў піў дош. Лісна В.-Дзв. Дочш пакропіць i перастанч. Альба Нясв.; параўн. польск. pokropič 'акрапіць, апырскаць'. ПАКРАПЛЯ'СТЫ прым. Плямісты. У змяі зубы, як загнёныя, a гадзюка пакрапляста. Малахоўцы Бар