Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1982). Том 3. М-П. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 537  ▶ 
пасцелі. Малькунуі Ігн. 2. груб. Нагулядда. Наёрзаўся, як ca~ бака. Старыя Смільгіні Воран, НАЕРЗАЦЬ зал экспр. Неахайна напісаць. Наёрзаў, што i раэабраць няможна.фзк&ускія Швянч.; гл. ё р з а ц ь. НАЕУЗАЦЬ зак. 1. Зрабідь неахайна. Ну, ты i наёўзала, а не намыла падлогу. Падаўшчына Дзятл. 2. Наблытаць. Наёўзала нітак. Пацаўшчына Дзятл. НАЖА'РЫЦЬ зак. Напячы. Нажарыць яёк. Паляцкішкі Воран. НАЖАЧО'НЫ, НАЖЫЧО'НЫ 1. прым. Нарачоны. Хло~ пяц мае нажачону дзеўку. Вялікія Баяры Шчуч. 2. у знач. назоўніка. Жаніх. Ен яе нажычоны. Вялікія Баяры Шчуч. Яны нажычоны i нажычоная. Навасёлкі Свісл.; параўн. польск. narzeczony тж'. НАЖЛО'ПАЦЦА зак. груб. Напіцца гарэлкі, нахлябтацца. Нажлопаўся, што не здоля дахаты дайсці. Руднікі Шальч. НАЖЛУ'КЦІЦЦА зак. Toe ж, што i н а ж л б п а ц ц а. Ен ужо нажлукціўся сяганя, напіўся. Вузла Мядз. НАЖЛЭ'ХАЦЦА зак. Toe ж, што i н а ж л б п а ц ц а. Нажлэхаўся, як цэп, i бегаў, як шалёны. Малі Астр. НАЖЛКУХАЦЦА, НАШЛКУХАЦЦА зак. экспр. Toe ж, што i н а ж л б п а ц ц а. Нажлюхаўся, як цэбар. Нашлюхаўся, як цэбар. Малі Астр.; гл. ж л ў к т a. НАЖНГЦЫ толькі мн. Нажніцы. Нажніцы — кроіць naлатно, ножны — авечак стрыхчы. Старыя Смільгіні Воран. Нажніцы купіла. Міратычы Карэл. Так рэзаць — нажніцы, ножні— авец стрыхчы. Палік Барыс. Нажніцьі, a некаторыя гавораць ножны. Багушэвічы Бярэз. Нажніцьі — авечкі стрыгчы, i малыя нажніцы. Грыкені Вільн. НАЖНЬГ прым. Які сцелюць на падлогу. Яны багата жывуць: у іх вісяць начныя каўры i ляжаць нажныя. Крэва Смарг. НАЖО'РЦІСЯ зак. груб. Нажэрціся. Нажорся, наліў лыч — зараза. Малі Астр. НАЖРА'ЦЦА зак. груб. Toe ж, што i н а ж о р ц і с я. Haжарэцца яшчэ, парой будзіць. Мярэцкія Глыб. НАЖУДЗЕ'ЦЬ зак. Нагаварыць. I сыну нажудзіць, i напумпарыць, i зглумяць, i чалавек зробіцца дурны. Кураполле Паст.; гл. ж у д з ё ц ь. НАЖУ'ТАЧКА ж. памяти, да н а ж ў т к а 2. Нажутачку ценянькую надзеня i ідзе гуляць. Нажутачка — блюзачка. Ракаўскія Швянч. НАЖУ'ТКА ж. 1. Кароткае верхние жаночае адзенне, жакет. У мяне ёсць нажутка—кароценькая, з фандачкамі, суконная. Галубы Мает. Нажутка—жакет на патклатцы. Вузла Мядз. Нажутка леткая накідаецца наверх, без падклаткі. Новікі Гродз. Кафтан i нажутка—у сё адно. Крэва Смарг. Шарач
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

малькун^і, нажачоны, нажлопацца, нажлукціцца, нажлэхацца, нажорціся, нажрацца, нажудзець
2 👁
 ◀  / 537  ▶