Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1980). Том 2. Д-Л. Ю. Ф. Мацкевіч

ДРА'БЯСТ гл. ГРЭ'БЕСТ ДРАБЯСЦІ'НА гл. ГРЭБЯСЦІ'НА ДРАБЯСЦІ'ЦЬ гл. ГРАБЯСЦІ'ЦЬ ДРАВАСЕ'ТНІК м. Дрывотня. Дравасетнік — дзе дровы б'юць. Валынцы В.-Дзв. ДРАВІНА' ж. Палена. Прыдзецца дравіну якую дабыць. Масілавічы Сл. ДРАГА'ННЕ н. Дрыжанне. Банка [вінт] ад драгання адрэзалася, нада новую купіць. Валынды В.-Дзв. ДРАТАЦЬ незак. Стукаць. Драгаў у Ьзверы цэлы час. Лісна В.-Дзв. Лапату ўзяў i драгаіць у дзверы. Рагулішкі Даўг. ДРАГБА' гл. ДРЫГВА' ДРАГБІ'СТЫ, ДРАЖБГСТЫ нрым. Дрыгвяністы. Драгбістае места. Дражбістая балота. Мярэцкія Глыб. ДРАГЕ'НЬКІ прым. Драхленькі, старэнькі. Некалі былі драгенькія домікі. Бакшты Іўеў. ДРАТЛЫ прым. Зыбкі, гнуткі. Драглая дошка. Бакшты ІўеўДРАЖНІЖ м. Рэха. Ракаўскія Швянч. ДРАЖНІ'ЦЬ незак. Раздражняць. Не дражні сабакі! Кдралі Шчуч., Лайпушкі Ігн. ДРА'ЗА, ДРА'ЗГА, ДРЭ'ЗГА ж. Лучына. C хвайны дралі дразы, драза ні курыць. Мама расказвая, што даўней не было лямпаў, газовая, свяцілі дразгамі. Стральцы Гродз. Гаварылі: «Нашчапай дразт*аў». Вялікія Баяры Шчуч, Я помню, у нас у хаця дразгамі свяцілі. Вострава Мает. Выдраў такую дрэзгу, даўней дралі дрэзгі. Дрэзгі рабілі з хвоі i пілілі. Парэчча Гродз.; параўн. польск. drzazga трэска'. ДРА'ЗАЧКА ж. памянш. да д р а з а. Тата наколя цэлыя пуке дразачак, мы павяжам, на печы пасохня. Дралі dpaзачкі с хвайны. Дразачка як гарыць, то не курыць. Вострава Мает. ДРАЙНРЦА ж. Лучына. С сасонніку нашчапаюць драйніц, Лісна В.-Дзв. ДРАЖА I ж. Бойка. Гляджу, каб на драку не звясці. Ахрэмаўцы Брасл. Там такая драка вышла, што я чуть утюок. Курашэва Чыж. V Пусціўся ў драку — чуба не жалей. Саланое Віл. ДРАЖА II ж. Тачылка для алоўка. Драку дзелаяш таку шыроку, устаўляяш карандаш i драчыш. Быстрыца Астр. ДРАЛЯВА'ЦЬ незак. Траляваць. Драляваць лес — рэзаць i выцягваць на дарогу. Валынцы В.-Дзв. ДРАМА'ЦЬ незак. Драмаць. Яны сідзяць i дрэмяць. Кемялішкі Астр. Сядзелі i драмалі. Дрэмуць яны. Паляцкішкі Воран. Як сядзіш, то i дрэмлеш. Ялова Пруж