Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1980). Том 2. Д-Л. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 729  ▶ 
што i л юс т р а. Гляджу ў люстэрка. Гайна Лаг. Паглядзіся ў люстэрка, яно на стале. Дварчаны Паст. Харошая люстэрка — чалавек добра выглядая. Кіралі Шчуч. Пабіў люстэрка брэючыся, Лісна В.-Дзв. У люстэрка не магу наглядзецца. Солы Смарг. Люстэрко на стале паставіла. Старое Сяло Зэльв. Белька люстэрко. Крынкі Крын. Hi ўзірайса ў люстэрко. Номікі Бабіц. Гаварылі — люстэрак, цяпер — зеркала. Асавец Віл. Люстэрак куплены. Індра Красл. ЛЮТАЕ'ЖЛІВЫ прым. Пераборлівы ў ядзе. Лютаежлівая карова, не хоча нічого есці. Лука Нараўк. Лютаежлівая жывёла. Кузьмічы Люб. ЛЮ'ФЦІК м. Фортка ў акне. Устаўшы, люфцік атчыніла,, бо накурыў. Солы Смарг.; параўн. польск. lufcik тж'. ЛЮХ-ЛЮХ-ЛЮХ выкл. Плюх-плюх. Люх-люх — малако ляціць. Вада ляціць з бляшанкі: люх-люх-люх. Кіралі Шчуч. ЛЮХА' ж. Toe ж, што i л ю х т а 4. Люха была ў курной хаці. Саланое Віл. ЛЮХНУ'ЦЬ зак. Лінуць (пра вялікі дождж). Алі дошч люхнуў. Можа дошч люхнуць. Кіралі Шчуч. ЛЮХТ, ЛЮФТ м. 1. Праход для дыму (газаход) у сценцы печы, служыць для абагравання. Люхт — праход для дыма ў сценцы печы,, люхт — для абагравання сценки У каждай печы тры люхта. Грыкені Вільн. 2. Тара на хаце. Люхт — чардак. Нешта з люхту зляцела. Быстрыца Астр. Налезла на люфт. Кемялішкі Астр.; параўн. ням. Luft паветра'. ЛКУХТА, ЛКУКТА ж. 1. Юшка ў коміне. Трэба комян люктай зачыніць. Старыя Смільгіні Воран. Люхта ў комыновы, люхтою комын закладают. Горек Бяроз. 2. Тое ж, што i л ю хт Х.Няма цёнгу, трэба люхты чысціць. Люхты каля пліты зімнія. Магуны Паст. 3. Прамежак паміж печчу i сцяной. Люхта — паміж печчу i сцяной. Печ атступлена, там люхта: там пол i спалі. Малахоўцы Бар. 4. Адтуліна для выхаду дыму ў курнай хаце. Люхта была для дыму ў курнай хаце. Саланое Віл.; гл. л ю х т. ЛЮХТКН мн. Буйны шрот. Люхткі — крупная дроб, як сіканеш — адразу ўпадзе мёртвым. Альхоўка Навагр. ЛКУЦІК м. бат. Казялец. Люцік на пожні сустракаецца. Глівін Барыс. Люцік едавіты. Азяраны Раг. ЛЮ'ЦКГ, ЛЮЦЬКГ прым. 1. Чалавечы. Касцей падаставалі люцкіх. Лоск Валож. Люцькі след. Талейкі Швянч. 2. Тое ж, што i л юд н ы 1. Люцкі сын у бацькі. Парэчча Гродз. Чалавек люцкі. Дзяніскавічы Ганц. Люцка дзяўчына. Вострава Мает. Люцкі жаніх. У яга ўсё люцкоя. Асавец Віл. V 3 людзьмі жыць — па-люцку рабіць. Вострава Мает. ЛЮЦТВО' я. экспр. Чалавек. Чага ты тут крычыш? Дык гэто люцтво з яго будзіць?! Груздава Паст. ЛЮЦЦЬГ мн. памянш.-ласк. да л ю д з і 1. Што люццоў
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

лютаежлівы, люцкг
3 👁
 ◀  / 729  ▶