Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1980). Том 2. Д-Л. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 729  ▶ 
матацыкле. Матацыкл з люлькай купіў. Дварчаны Паст.; гл. л ю л я. ЛЮЛКУШКА ж. Адростак на храпцы ў выглядзе невялікага качана. Пасаначкі кругом качана — люлюшкі завуць, яны слабенькія, зялёныя, маленькія качанчыкі. Кураполле Паст. ЛКУЛЯ ж. дзіцяч. Калыска. Вітічка вжэ хочэ спаткы, Biтічка в люлю пыйдэ, я ёго буду люляты, колыхаты буду. Ciманавічы Драг.; параўн. літ. liŭle тж'. ЛЮЛЯ'К м. бат. Дурнап'ян. Люляк — сівавато зелье/ брыды, як яго поеўшы, то можно захеарэць. Мсцібава Ваўк. ЛЮЛЯ'ЦЬ незак. Калыхаць. Садзіся i люляй люльку. Пацаўшчына Дзятл.; параўн. літ. liŭliŭoti тж'. ЛЮН м., ЛЮНА' ж., ЛЮНЫ', ЛЮНІ', ЛУНІ' мн. 1. Багна, дрыгва. Люн у балоце, там правальваюцца. Чычалі Швянч. У люн паляцеў. Малькуны Ігн. Люн — непрахадзімая балота, ідзеш i аш калышысся. Люн — как ступіш — тонет, па нём прайсці нельзя, люн апходзят, можна так засесць, што i не вылезет. Рагулішкі Даўг. Люны—дзе зьібаіцца, вокны ёсь. Зыпкія месты зовуць луні. Ахрэмаўцы Брасл. 2. Зыбун. Люн калышэцця, як ідзет. Малькуны Ігн. Люны — заротшая травой озяра. Быстрыца Астр. Люны, люні — дзеці калышацца на люнях. Ёдлавічы Брасл. 3. Bip. Люна — глыбокая месца ў рацэ, дзе вада круціцца. Старыя Трокі Трак.; параўн. літ. liŭnas 'дрыгва, багністая мясцовасць'. ЛКУПАТЭ незак. Упарадкоўвацца. Чоловік люпае. Дзмітравічы Кам. ЛЮ'РБА ж 1. Тоўстая трэска. Люрба — трэска такая, калі чэтам бярвяня. Старыя Трокі Трак. Якія грубыя люрбы. Люрбы адбіваюць каля тнура. Жылі Іўеў. Трэскі ляцяць, а люрбы не. Саланое Віл. Бандат — сякера люрбы адбіваць. Гемзы Шальч. 2. перан. Тоўсты пласт зямлі. Арэ глыбока — зямля перавярнулася люрбамі. Гемзы Шальч. 3. перан. Тоўсты кавалак сала. Пакроіла сланіну люрбамі — хто будзя есці. Гемзы Шальч.; параўн. літ. liŭrba 'тоўстая трэска'. ЛКУРКА ж. Дэталь калаўрота. Люрка — рагач у калаўрощ. Лісна В.-Дзв. ЛЮС, ЛЮЗ м. Невялікі прамежак паміж чым-н. Люс небальты даюць. Нада, каб люс быў. Ахрэмаўцы Брасл. Хай будэ крохы люз помыз тканом i стыною. Сіманавічы Драг.; параўн. польск. luz тж'. ЛКУСТРА, ЛКУСТРО н. Люстэрка. Яна красавалася neрад люстрам. Дварчаны Паст. Перад Новым годам дзяўчаты варожаць на люстро. Вострава Мает. Люстро стаіць, ідзі брыцца. Дзяніскавічы Ганц. Люстро ўпадэ. Смаляніца Пруж. В люстро подывытысь. Дзмітравічы Кам. ЛЮСТЭ'РКА, ЛЮСТЭ'РКО н., ЛЮСТЭ'РАК м. Тое ж, 45. Зак
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

дурнапян, зельеі, люляць, люстэрак, люстэрко
5 👁
 ◀  / 729  ▶