Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1980). Том 2. Д-Л. Ю. Ф. Мацкевіч

лошкі i паляцеў сабаку біць. Уставай, Валька, я лошку засцялю. Кіралі Шчуч. Нада здзелаць лошку. Лісна В.-Дзв. Ідзі на лошку! На лосцы ляжала. Альхоўка Навагр. Я не данясу яе да лошкі. Ляжала на лосцы. Узялася лошку перасцілаць. Гемзы Шальч. Напроць пены лошка стаяла дзераўляпая. Лошка закрыта ў мяне. Ракаўскія Швянч. Жылка лопнула ў галаве, каля лошкі падхвацілі. Малькуны Ігн. Хлопчык ляжыць на лошцы. Яна яго прыперла да лошкі. Парэчча Гродз. Лошкі паставілі п i палажыліся п. Стральцы Шальч. Маё лошка стаіць у спальні. Вялікія Баяры Шчуч. Дыван ткуць на кросна i засцілаюць на лошко. Вострава Мает. Можа, лошко заслаць? Мсцібава Ваўк. Я лошка запраулю. Ракаўскія Швянч. Купіў новае лошко. Калісь не было лошкаў, толькі нары, пале, прымасткі. Баброўнікі Га* рад. По лышковэ ны лазь! На лыжковы сыдят. Лыжко застылю. Дзмітравічы Кам.; параўн. польск. loźko тж'. ЛО'ЖМА прысл. 1. Тое ж, што i л ё г м а. Ложма ляжала Ліля, як хварэла на ціф. Груздава Паст. 2. У гарызантальным палажэнні. Ложма нёс саху. Рыбчына Віл. ЛО'ЖНЫ прым. Пахілы. Ложная страха. Саланое Віл., Мярэцкія Глыб. ЛОЖЬГЩСА гл. ЛАЖЫ'ЦЦА ЛО'ЗШК м. Тое ж, што i л а з н i к. Там лознік зарос, ні прайсці. Валынцы В.-Дзв. ЛОЗО'ВЫЙ гл. ЛАЗ (УВЫ ЛОЗЬГНА гл. ЛАЗГНА ЛОЙ, ЛЫИ м. Тлушч авечы ці каровін. У каровы, у авечкі лой каля чароў. Асавец Віл. Авечы жыр называюць лой i каровін жыр — лой. Альхоўцы Лях. Лой ад каровы i авечак прадаюць. Ліпнікі Вільн. Авечы лой піла ат асмы: глаткі тры-чатыры глану кажны дзень, можа,, гот, троху большы, летам не п'ю, большы к зімы. Скрыпчына Лудз. Почкі ў лаі. Рудня Астравітая Чэрв. Калісь як у нас была авечка, то больш гэтого лою было, як у паршука сала было. Баброўнікі Гарад. Напыкла лою. Лый — оно з говэчкы чы барана, а с коровы чы свынні — не. Сіманавічы Драг. О Hi лой ні масло — ні сёе ні тое. Hi лой ні масло, ні гарыць ні пагасло. Мсцібава Ваўк. ЛО'КАЦЬ, ЛО'КЕЦЬ м. 1. анат. Локаць. Локаць увязваецца. Альхоўцы Лях. Як зачне калоць ад локця. Лісна В.-Дзв. У локці рука баліць, каля локця. Дзяніскавічы Ганц. Локець баліт. Лука Нараўк. У лакцёх круціць. Вострава Мает. Локець збіў. Сакаляны Сакол. Баліць мне локець, на локці жыжаўка. Баброўнікі Гарад. 2. гіст. Старадаўняя мера даўжыні роўная прыкладна 0,5 м. Локець — мера, карочай аршына. Мсцібава Ваўк