Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1980). Том 2. Д-Л. Ю. Ф. Мацкевіч

цы Брасл. Мушчынам кятурку ўшывалі ў штаны. Кятурка ў штанах рвецца, порыцца. Кураполле Паст. У штанах кятурка парвалася. Штаны ў кятурцы парваліся. Мярэцкія Глыб. 2. Toe ж, што i к л i н 5. Нада клінок у кятурку ўставіць. Валынцы В.-Дзв. 3. Шырынка. Кятурка — прарэха ў штанах. Ракаўскія Швянч. Кятурка—разрэз у штанах. Рагулішкі Даўг. Кятурка рашпіліўшыся ў п'янага. Едлавічы Брасл. «Зашпілі кятурку!» — так казалі даўней. Таўкачок матка ўшыіць у штаны, так зашпілялі, i добра было. Валынцы В.-Дзв. Кятурку ні зашпіліў. Граўжышкі Ашм. Закрый сваю кятурку! Темзы Шальч., Чычалі Швянч., Быстрыца Астр. V Ты ўжо, як кятурка старога дзеда! — кажуць на неакуратнага чалавека. Рагулішкі Даўг.; параўн. літ. ketŭrka шырынка'. КЯ'УКАЦЬ незак. Мяўкаць. Котка кяўкаіць. Слухай, як котка кяўкаіць! Кураполле Паст. Некі кот кяўкаіць. Мярэцкія Глыб.; параўн. літ. kiaukčioti 'гучна крычаць, тонкім голасам крычаць'. КЯ'УКНУЦЬ зак. экспр. Падаць голас, абазвацца. Як даўся аб камінь — i ні кяўкнуў. Звалілася яна — i ня кяўкнула. Кураполле Паст. Я кяўкнула, як паміраючы. Гемзы Шальч.; параўн. літ. kiaukteleti тж'. КЯШЭ'НКА гл. КІШЭ'НКА КЯШЭ'НЬ гл. КІШЭ'НЬ ЛАБАЗА', ЛАБУЗА' ж. 1. бат. Від асакі. Лабаза — такая асака расце вялікая на балоце, ня хоча конь есці. Лабаза — асака такая вялікая расце па лахчынах падобна да ляжніка. Рыбчына Віл. Лабаза на балоце расце. Саланое Віл. Лабаза — жосткая трава, чуць пацягні — i руку парэжаш, з яе жосткае сена, не ядуць яго каровы. Скрыпчына Лудз. 2. Жорсткае, няякаснае сена. Прывёс нейкай лабазы — так скажуцъ на ліхоя сена, на абы-якоя сена. Дакудава Лід. Лабаза — жосткае сена, не ядуць яго каровы. Скрыпчына Лудз. 3. Пустазелле. Лабаза — усялякая трава. Пасееш — збожа не расце, толькі лабаза. Граўжышкі Ашм. Зрасло лабузою: рознай травой, як у Воступі. Пацаўшчына Дзятл.; параўн. руск. лабазина 'дубец, кій', укр. лабуз 'сцяблы пустазелля', польск. labui 'вадзяная расліна' (Фаем., И, 442). ЛАБАЗАВА'ТЫ прым. Жорсткі (пра сена). Накасіў сена., але лабазаватая, ня хоча скаціна есці. Рыбчына Віл