Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1980). Том 2. Д-Л. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 729  ▶ 
КЯ'БЛЫ прым.. Вялы, стары, друзлы. Ужо кябла баба, кяблы чалавек — ня весь чалавек, ні сам пры сібе. Малькуны Ігн.; параўн. літ. keblas 'слабы, хілы'. КЯЛБУ'К гл. КЕ'ЛБУК КЯЛБУ'Ш м. зневаж. Няўклюда. Ах ты, кялбуш! Малькуны Ігн.; параўн. літ. kebla, дыял. keblŭšius 'хто нехлямяжы, йязграбны, няспрытны'.. КЯЛГШАК гл. КІЛГШАК КЯЛО'ЙША ж. 1. Toe ж, што i к а л о ш а. Кялойша падралася ў гацях. Старыя Смільгіні Воран. 2 перан. Хто неахайны. Ходзіць, як кялойша. Старыя Смільгіні Воран.; параўн. літ. keleiše тж', kelys калена'. КЯЛТУЯ' ж. Цапільна. Кялтуя ў цэпя, што ў руцэ дзержыш — кялтуя. Магуны Паст.; гл. ДАБМ, карта № 257; параўн. літ. kettoja тж'. КЯНЬ ж. Праём у сцяне. У кянь упускаецца сцяна, урэзваецца ў кянь. Магуны Паст. КЯРАВА'ЦЦА незак. Рухацца, быць рухомым. Ён кяруецца гэты перадок. Беняконі Воран.; параўн. польск. kieromać si§ накіроўвацца'. КЯРАВА'ЦЬ незак. Кіраваць, правіць. Ен кяруя намі. Кудзялянцы Шальч.; параўн. польск. kierować тж'. КЯРА'ПЛА гл. КІРА'ПЛА КЯ'РКАЦЬ незак. 1. Каркаць. Барона кяркаіць. Кураполле Паст. 2. Стракатаць. Сарока бывая крэкча, бывая кяркая. Гемзы Шальч. 3. Ціўкаць болын грубым гол асам. Піскляты каркаюць. Мярэцкія Глыб. 4. Выгукваць «кяр». Курыца кяркая i кяркая, муся, кіпяць у яе на языку. Солы Смарг. КЯРМА'Ш гл. КІРМА'Ш КЯРНСУЗ, КЯРНО'С м. Toe ж, што i к е р н о з 1. Кярноз — кныр. Быстрыца Астр. Кярнос у нас быў; ён выляхчаў кярноса. Жылі Іўеў. Мы кярноса мелі. Гемзы Шальч. КЯРШ м. Мянушка вала. Кярш быў, хрыбет белы. Старыя Смільгіні Воран.; параўн. літ. keršas рабы'. КЯРШАВА'ТЬІ, КЕРШАВА'ТЫ прым. Стракаты, пярэсты, рабы. Быў кяршаваты вол. Старыя Смільгіні Воран. Кяршаватая карова: хрыбет белы, астальное рыжае. Гемзы Шальч.; параўн. літ. keršas тж'. КЯ'РШЬГ прым. 1. Toe ж, што i к я р ш а в а т ы. Кярша карова — яна рабая. Гемзы Шальч. 2. выкл. Выгук на вала адпаведнай масці. Кяршы! — на вала так крычаць. Як зат*ілююць валы — саху паламаюць, ярмо, так бывала; валы медлена хадзілі, за раніцу гонцы загарэ. Гемзы Шальч. КЯТУФКА ж. 1. Клін, які ўшываўся паміж калашын штаноў. Кятурку ўшывалі мушчынам у штаны! Ракаўскія Швянч. Кятурка ў сподніх штанах. Індра Красл. У споднія штаны ўстаўлялі кятурку. Парваў кятурку, нада налатаць. Ахрэмаў
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

келбук, кершаваты, кялбук, кяравацца, кяраваць, кярапла, кяркаць, кярмаш, кяршаватьі, кяршьг, кірапла, кірмаш
7 👁
 ◀  / 729  ▶