Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1980). Том 2. Д-Л. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 729  ▶ 
комсць зямлю прамачыў. Кіралі Шчуч.; параўн. літ. kŭmštis тж'. КО'МШАЦЬ незак. экспр. Жаваць. Комшаю, комшаю — ніяк не жжазаць мяса — зубоу німа. Валынцы В.-Дзв.; naраўн. літ. kimšti 'начыняцьЧ KOHA'TICE незак. Цягнуць жэрабя на першынство перад пачаткам дзіцячых гульняў. Діеті конаюцце, которэ начнэ ігру. Курашэва Чыж. КО'НАУКА ж. 1. Драўляная пасудзіна з доўгай ручкай. Конаўка была дзеравянная, у ей дзірка пракручана з аднаго боку вышэй, a з другога — ніжэй, куды ўстаўлялі цаўе доўгая; конаўкай гаршкі ў печы далівалі. Конаўкі выраблялі, выдоўбавалі з грушкі, з яблыны. Кіралі Шчуч. Конаўка — naсудзіна даліваць катлы. Данілавічы Дзярж. Конаўку дзеравянную паставіў хтосьці на гарачае, яна i рассохлася. Пацаўшчына Дзятл. 2. Металічная пасудзіна пераважна для підця вады. Конаўка з бляхі была. Каўняны Гродз. Конаўка жалезная ці медная была. Рудня Астравітая Чэрв. Дай конаўку, вады нап'юся! Ухвала Круп.; гл. кан а; ДАБМ, карта № 248. КО'НДРА гл. КО'УДРА KO'HIK I м. 1. памянш.-ласк. да конь. Конік. Даўней валамі араць, a конік — паехаць у мельніцу. Швэды Вільн. 2. Kaрак у каня. Конік ля сядзёлкі ў каня, такое павышэнне карка. Вялікія Баяры Шчуч. 3. Планачка з выемкай, прыбітая да сцяны, куды закладваюцца памытыя лыжкі. У кухні на лышкі ліштва прабіта. Лышкі палажы ў конік! Старыя Смільгіні Воран. KO'HIK И м., KO'HIKI мн. заал. Конік. Конікі на лугу скачуць. Лоск Валож., Рыбчына Віл. Конікі на лонцы скачу ць. Новікі Гродз. Конікі скачуць на сенажаці. Дакудава Лід. Конікі болыиыя зялёныя, як дзыгне далёка. Кіралі Шчуч. Конікі зялёныя такія. Старыя Смільгіні Воран. Конікі e, іх лісэ ловяць. Вецярэвічы Пух. КО'НКУЛЬ м:бат. Куколь. Конку ль расцець у жыці — такая шышка, а там семяно. Рагулішкі Даўг.; параўн. польск. kqkol тж'. KO'HHA прысл. Вярхом на кані. ён конна праз дзярэўню праехаў. Магуны Паст. Сеў конна i паехаў, дарога лядачая. Кіралі Шчуч. КО'ННЫ прым. у знач. назоўніка. Коннік. A пасля едзе йдзін конны, я вышла виду браць. Веркалы Пух. КОНОВЭ'РТ гл. КАНВЭ'РТ КОНОПА'ТЫИ прым. Васпаваты. Конопатый чоловек после оспы. Азарычы Пін.; параўн. літ. kanapetas вяснушкаваты'. КОНОПЛГСКО гл. КАНАПЛГСКО
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

kohatice, kohha, kohik, kohiki, канвэрт, комшаць, конаука, кондра, конкуль, коновэрт, конопатыи, коудра, напюся
12 👁
 ◀  / 729  ▶