Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1980). Том 2. Д-Л. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 729  ▶ 
кішонка. Баброўнікі Гарад. У яе фартух c кяшэнкам. Гемзы ІІІальч.; параўн. полыск. kieszotiKa тж'. КІШЭ'НЬ, КЕШЭ'НЬ, КЯШЭ'НЬ ж. i м. Кішэнь. У кішэнь грошы пакладзі. Дакудава Лід. У кішэнь сып арэхі! Maлахоўцы Бар. Кішэнь прышый у світу! Рудня Астравітая Чэрв. Кішэнь, а цяпер кажуць — карман. Рудня Чэрв. Вым рукі c кішэня! Навадворцы Васільк. Дастаў рукі c кішэня. Крьінкі Крын. Прышыла кішэня, два кішані; у мяне многа кішанёў. Баброўнікі Гарад. Кешэнь парвалася. Старыя Смільгіні B o ран. Ушый кяшэнь, парвалася мая кяшэнъ. Гемзы Шальч. У кяшэнъ пакласці нада. Ракаўскія Швянч. Адзін кяшэнь, два кяшані. Магуны Паст.; параўн. польск. kieszeń тж'. О Кішэнь не выносіла — вельмі дорага. Даўней вучыцца — не выносіла кішэнь. Старыя Трокі Трак. КІШЭ'НЯ, КІШАНЯ', КАШАНЯ' ж. Кішэнь. Кішэня nadралася. Лоск Валож. Яна кішэню прышывая. Азяраны Раг. Ушыла кішаню ў штаны. Дзве кішані арэхаў нарваў. Лоск Валож. У кашаню грошы не кладзі — дзюрка вялікая. Асавец Віл. КІШЭ'ЦЬ незак. Мітусліва рухацца ў розных напрамках. Чэрві завяліся — кішаць. Вецярэвічы Пух. 0 Аш кішыць — надта многа, шмат. Чарвей у мясі — аш кішыць. Валынцы В.-Дзв. Палонікаў у сажалке — аш кішыць. Лісна В.-Дзв. Чэрві аш кішаць. Вецярэвічы Пух. КІШЭ'ЧНЫ прым. Toe ж, што i кіш к а в ы. Кішэчны жыр на ноздрачках. Малахоўцы Бар. КІЮХА' ж. бат. Рагоз i насенная шышка рагозу. На затоках расце кіюха. Кіюха пуская высокую ладыгу з таўкачэм. Адна дзяўчына пашла па затоках, нарвала кіюхоў i зрабіла падушкі. Новікі Гродз. КДЮХГ мн. Toe ж, што i к i ю х a. Кіюхі на водзе ростут. Калясное Міхал. КІЮЧО'К м. памянш. Калатоўка. Кіючок i крэжыкі [y бойцы]. Дзмітравічы Кам. КІЯ'УКІ мн. 1. Toe ж, што i к i ю х a. Кіяўкі растуць на ба~ лоці. Лайпушкі Ігн., Груздава Паст., Рыбчына Віл. У возяры растуць качалкі такія — кіяўкі, іх у падушкі сыпаюць. Pa~ каўскія Швянч. Паляцелі i нарвалі кіяўкаў. Магуны Паст. 2. Насенная шышачка вужоўніку. У ванжэўніка кіяўкі растицьу Жодзішкі Смарг. КІЯЧО'К м. памянш. Кіёчак. Косяць пракосы, кіячком растрасаюць, сушаць, грабуць у валок, у копкі складаюць. Паляцкішкі Воран. КІЯШО'К м. 1. Toe ж, што i к i я ч 6 к. Баба ходзіць на кіяшку. Гемзы Шальч. 2. Пыльнікі дзеразы. Плывун кіяшкамі расце, мука высыпаецца c таго кіяшка, як вуспяе; растапурыцца i высыпіцца. Гэту муку да раны засыпаюцъ. Кузьмічы Люб
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

кішэць, кіяукі, кіячок, кіяшок, растйць
4 👁
 ◀  / 729  ▶