Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1980). Том 2. Д-Л. Ю. Ф. Мацкевіч

КВІЦЕ'ЦЬ незак. Toe ж, што i к в і т н у ц ь. Лён сінікькім квіціць. Быстрыца Астр. КВІЦЁК м. памяти. Кноцік. Квіцёк у смаркачыку быў, рабілі з мультану. Мачаск Бярэз.; параўн. руск. фитиль тж'. КВЩЯЛЁК м. Toe ж, што i к в i ц ё к. Даўней квіцялёк у бульбіну ўстаўлялі i карасіну налівалі. Мачаск Бярэз. КВІЧА'ЦЬ, КВЫЧА'ТЫ, КВІЧЭ'ЦЬ незак. 1. Вішчаць. Свіння квічыць. Крэва Смарг., Саланое Віл. Паршук квічыць. Навасёлкі Свісл. Парасётка квічыць. Асавец Віл. Парася квічыць. Альхоўцы Лях. Свіння квічаць. Жодзішкі, Крэва Смарг. Свінні квічаць. Рыбчына Віл. Квічат свінні. Лука Нараўк. Свэнэ квычат. Дзмітравічы Кам. Квічат парасята. Вялікі Краснік Пруж. Парасята квічэлі. Жодзішкі Смарг. Воўк цягнуў парасёнка, яно так кеічэла. Асавец Віл. 2. перан. Крычаць. A скруця галаву гэты хлопяц — квічыць, а я не магу перанесці. Гемзы Шальч.; параўн. польск. kwiczet пішчаць' (прасвінню). KBO'KA ж. Toe ж, што i к в а к т ў х а. Патхіліліся куранята пат кеоку. Мсцібава Ваўк. КВО'КАЦЬ незак. Тое ж, што i к в а к т а ц ь. Квокайіць курыца. Кураполле Паст. КВО'ЛЩЦА незак. Жаліцца, енчыць. Цёнгля ён кволіцца, што ён хворы. Альхоўцы Лях. Як баліць, то кволіцца. Вецярэвічы Пух. Яна ўсё кволіцца i кволіцца. Кузьмічы Люб. КВО'ЛЫ прым. 1. Слабы. Я на галаву кволая. Гемзы Шальч. Ён кволага здароўя. Рудня Астравітая Чэрв.У Кволая, як курыца. Пацаўшчына Дзятл. 2. Марны, дробны. Кволыя зерняткі ў ячмені. Азяраны Раг. КВЫЧА'ТЫ гл. КВІЧА'ЦЬ КВЯЛГЦЦА незак. 1. Тое ж, што к в я л i ц ь. Hi квяліса ты з імі Вострава Мает. 2. Капрызіць. Квеліцца дзіця — зачыная плакаць. Старыя Трокі Трак. КВЯЛГЦЬ, КВЕЛГЦЬ незак. Дражніць. Hi квялі дзіця! Кіралі Шчуч. Квяліць — то дражніць, язык паказваць. БаброўнікІ Гарад. Hi квялі, кап ні плакаў! Вялікія Нястанавічы Лаг. Квяліць дзіця — падражніваць адно другога. Навасёлкі Свісл. ён квеліць дзіця. Вялікія Баяры Шчуч.; параўн. польск. kwielw тж'. КВЯТНГК м. Кветнік, агародчык. Квятнік — дзе квяткі растуць. Саланое Віл. КВЯ'ТЫ мн. 1. Вазоны, кветкі. Кот квяты пераверне. Старыя Трокі Трак. Во квят у мяне многа! Вялікія Нястанавічы Лаг. Мае квяты, трэба паліць. Ністанішкі Смарг. Німа квятаў, садзілі. Старыя Трокі Трак. Усадзіць квяты ў грудзі i ідзець да дзевак. Асавец Віл. 2. Настой з кветак. Квяты грыкі ад бранхіту п'юць. Старыя Смільгіні Воран.; параўн. польск. kwiat 'кветка