КАРКАЛГСТЫ прым. Сукаваты, крывы. Каркалістая дзерава, калі з аднаго корня два або гры ствалы расцець i няроўныя, крывыя, сукаватыя; такоя дзерава нігодна нікуда. Лісна В.-Дзв.; гл. к а р к а л і н а. КАРКАЛІ'ЦЦА незак. Кусціцца. Еслі авёс рэтка насеяны, ён каркаліцца. Бон каркаліцца, па тры ствалы расцець. Ячмень каркаліцца, пускаіць некалькі сцібялёў ад аднаго зірна. Сліва i вішня каркаляцца: ат каранёў пускаюць атожылкі. Валынцы В.-Дзв.; гл. к а р к а л і н а. КАРКА'ЛЬ м. 1. Каржакаватая бяроза. Каркаль — ніская бяроза, многа сукоў, не расце высокая; на такую бярозу кажуць каркаль. Кіралі Шчуч. 2. Toe ж, што i к а р а м з а ч. Каркаль — дзерава, якое не расце, голлем абрастая. Вецярэвічы Пух. 3. перан. Карантыш. Ён малы, як каркаль. Вецярэвічы Пух.; гл. к а р к а л і н а. КАРКА'ТЫ прым. Тое ж, што i к а р к ал істы. Каркатая дзерава каля поля расцець, няроўнае, атросткаў многа, сукоў многа. Лісна В.-Дзв.; параўн. літ. karkonas 'палка, кій', kŭrka 'надкапытны сустаў'. КАФКАЦЬ незак. Сакатаць. Куры каркаюць. Едлавічы Брасл. Куры каркаюць, німа дажджу. Груздава Паст.; naраўн. літ. karkinti тж'. -% КАРКО'ШКІ гл. КАКАРЭ'ЧКІ КАРЛАВА'ТЫ прым. 1. Toe ж, што i к а р к а л і с т ы, к а р ж а к а в а т ы. Граб карлаваты расце, ён грубы, ніскі, многа ветак. Сапоцкіна Гродз. Карлаватыя смужнякі, ніскарастучыя, самасеяныя. Мсцібава Ваўк. 2. перан. Прысадзісты чалавек. Наш дзет стаў карлаваты. Каўняны Гродз. КАРЛАТА7 ж. Гной, гразь. У хлеве даўней такая кар лата, i конь аблепіцца карлатой, грудамі карэлымі. Магуны Паст. КАРЛА'ЦКІ ЖУК м. заал. Каларадскі жук. Карлацкі жук картофлю есць. Вострава Маст. КАРЛУ'П м. Кораб. Быў карлуп c саломы сплецены; ссыпалі ў яго муку, зярно, века было закрываць. Плялі карлуп, салому перапляталі слокшынай — ляшчынавай i сасновай. Старыя Смільгіні Воран.; параўн. літ. karna лыка' + lŭpti драць'. КАРЛУ'ПЧЫК м. памянш. Бочачка, выдзеўбаная з калоды. Карлупчык — бачонак такі без абручоў, выдаўбаны з дрэва. Помню, я яшчэ была малая, бабуля расказвала, што мужык збіў жонку, што яна ссыпала попел i выпаліла дно ў карлупчыку. Старыя Смільгіні Воран.; параўн. літ. karlubas тж'. КАРЛ КУК м. 1. Карлік. Карлюк — бох яму росту ня даў. Старыя Трокі Трак. От малы — як карлюк, што я за яго найду! Гемзы Шальч. 2. Малалетак, малалетні. Карлюк у яе i бабка старая. Пацаўшчына Дзятл. 3. Самае маленькае па
Дадатковыя словы
какарэчкі, каркаты, каркошкі
1 👁