Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1980). Том 2. Д-Л. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 729  ▶ 
біць з гэтымі капякамі? Ністанішкі Смарг. 2. Стажок дроў. Капяк — гэта дровы, зложаныя ў стох. Рудня Астравітая Чэрв. 3. Мурашнік. Капяк — дзе жывуць мурашкі. Рудня Астравітая Чэрв. КАПЯЛКУШ, КАПАЛ КУШ м. 1. Капялюш. Раньша с салолы капялюшы плялі, а цяпер гатовыя шляпы купляюць. Ёдлавічы Брасл. Даўней капялюшы насілі саламянныя. Старыя Трокі Трак. Я капалюшы мала насіла. Солы Смарг. 2. перан. Верхні сноп, якім накрываюць малую ўкладку снапоў у полі. Вінцэнты, бяры капялюшы i накрывай мэндліі Гемзы Шальч. 3. Абажур. Трэба памыць у лямпі капялюш. Альхоўцы Лях.; параўн. польск. kapelusz капялюш'. КАПЯЛКУШНІК м. бат. Лопух. Капялюшнік прыкладаюць да галавы, як галава баліць, i ат калтуна ўкладаюць. Рыбчына Віл. КАПЯ'НКА I ж. Toe ж, што i к а п а I, 1. Злажылі сена ў капянкі, усяго накасіў пяць капянак. Валынцы В.-Дзв. У мяне накошана дзве капянкі ржышча. Міратычы Карэл. КАПЯ'НКА II ж. Драўляная ванначка. Капянка была, выдаўбана з дрэва, у ёй дзеці маленькія купалі. Верхлессе Крын.; параўн. польск. kqpiel купанне'. КАПЯ'ШКА ж. Toe ж, што i к а п я н к а і. Капяшка сена стаяла. Жодзішкі Смарг., Мярэцкія Глыб. Трава была рэткая, дзве капяшкі награблі. Ністанішкі Смарг. КАПЯШО'М прысл. Кучай, сукупна. Даўней прышчыкі сядзяць капяшом, як надзярэ цела [пра каросту]. Азяраны Раг. КАРА' ж. Кара дрэва. Даўней з ліпы дралі, кара лентамі аддзіраецца. Рагулішкі Даўг. На бярозе кару абгані! На ляшчыне кара светлая. Грыкені Вільн. Кара добра гарыць. Лоск Валож. 0 Ліць, што з кары — лідь, што з вядра. Дождж ліець, што з кары. Мішневічы Шум. КАФА ж. Пакаранне, зняволенне. Яна гэту кару адбывала на Літве. Гемзы Шальч. Mo кара якая? Солы Смарг.; параўн. польск. kara тж'. КАРАБА'ТЫ прым. Няроўны, шурпаты. Галубэ — грыбы такія, кожа ў іх карабатая, пад нізом шэрсць, што воўна. Пацаўшчына Дзятл. КАРАБА'ЦІЦЬ незак. безас. перан. Выклікаць дрыжыкі. Як успомню — ажно цяперака старога i то карабаціць. Оцкавічы Паст. КАРАБЕ'Ц м. Каробка, шкатулка хатняга вырабу. Даўней карапцы былі, у карабец ніткі, іголкі клалі, а як большее — i хустачкі зложаць. Кураполле Паст. КАРАБЕ'ШНЫ прым. Тоўсты, пузаты. Карабешная кошка ходзіць. Азяраны Раг
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

карабаты, карабешны
6 👁
 ◀  / 729  ▶