нопны алей. Мсцібава Ваўк. Канопная семя таўклі. Навасёлкі Свісл. Канопна клоча было. Вострава Маст. КАНТАВА'ТЫ прым. Квадратны. Выразалі кантаваты кусочак i ўстаўлялі ў рукаў пат пахай. Рагулішкі Даўг. Далатком кантаватую выбіраюць дзюрку. Ёдлавічы Брасл.; параўн. ним. К ante 'край, рабро, мяжа, выступ'. KA'HTAP м. 1. Раменная аброць без цугляў для навязвання жывёлы. Кантар — лошаць, кароеу наеязаваць. Ахрэмаўцы Брасл. Кантар — вобраць каня наважываць. Крэва Смарг. Навязваюць на полі каня пасвіць на кантар. Гемзы Шальч. Аброць, ці кантар, бяз цугляў. Быстрыца Астр., Дакудава Лід. Кантар надзяваецца на шэю — гэта еслі на ўвязі стаіць сільная лошаць. Масілавічы Сл. 2. Аброць з цуглямі. Кантар — добра абрыць з удзілам. Смаляніца Пруж. КАНТАРО'ВЫ прым. Які адносіцца да к а н т ар 1. Есць кантаровы ланцужок навязваць каня. Гемзы Шальч. КАНТО'ВЫ прым. Клінападобны. Шыюць клінок кантовы для творагу. Солы Смарг. КАНТРАНГК м. устар. Сірата, батрак. Кантранік — той, хто ня меў ні маткі, ні бацькі, хаты, ні зямлі; кантраніком станоеіцца, кантранік батрачыў na мужыках, у парапкі наймаўся, плацілі кантраніку дваццаць капеяк. Ахрэмаўцы Брасл. КАНТРАНГШКА ж. устар. Сірата, батрачка. Кантранішкі ў пана выконвалі ўсю работу: сена грабілі, ячмень, аз'ёс касілі i чубілі ў чубы, каласамі ўверх закруціць, жыта жалі, у бапкі ставілі. Ахрэмаўцы Брасл. КАНУ'Н м., КАНУ'НА ж. перан. кулін. Абрадавая салодкая страва, якая рыхтуецца к памінкам. Канун — страза з мёду, з малака, ядуць, як памінаюць памёршых. Багушэвічы Бярэз. Канун ядзяць пасля пахаеання, на памінках, заду сыцяць, крышаць булкі; канун наперадзі ядзяць. Азяраны Раг. Кануну з мёдам рабілі, мёд развадзілі ў вадзе. Ухвала Круп. Кануну рабілі так: прысалодзяць заду, сатруць маку, праснака ўкінуць, крышылі кусочкамі, i даюць есці, як памрэ чалаеек i спраўляюць абет. Рудня Астравітая Чэрв. Як чалаеек памрэ, кануну рабілі: пяклі праснок, засалодзяць ваду, naкрышаць i елі. Вецярэвічы Пух. Кануна — засалоджаная мёдам зада з галушкамі. Малыя Аўцюкі Калінк.; параўн. царк. канон малебен' (Фаем., II, 180—181). КАНФЕ'ТЫ мн. Цукеркі. Я за канфетамі не ганяюся. Baлынцы В.-Дзв.; параўн. руск. конфеты тж'. КА'НЦІК м. памянш. Шнурок для аблямоўкі. Паўс чорныя плісы прышывалі белыя канцікі. Семежава Кап. КАНЦЬГ, КАНЦЭ', КОНЦЬГ толькі мн. ткац. 1. Канцы асновы, якія адразаюць пасля датыкання красён. Як даткеш кросны, канцы кароткія застаюцца. Малькуны Ігн. Канцы адразаюць, як даткуць кросны. Груздава Паст., Мярэцкія
Дадатковыя словы
kahtap, азёс, канфеты
4 👁