Смарг. Улій жышкі, юшачкі. Мярэцкія Глыб. Жышка i гушча бываіць. А наша свінка жышку п'ець? Саланое Віл. Haліла адной жышкі. Магуны Паст., Вялікія Нястанавічы Лаг. 2. Toe ж, што i ж а б у р а. У хляве ад на жышка, німа як зайсці ў хлеў, нада атпратаваць [выліваць]. Кіралі Шчуч. Жышка — гнойная юшка, жышкай паліваюць вішняк, алі кап пад дош. Мярэцкія Глыб. ЖЭ злуч. Што. Я чуў, жэ должон ён жэніцца. Старыя Трокі Трак.; параўн. польск. ze тж'. ЖЭ'БА гл. ЖА'БАЖЭ'БРАК гл. ЖАБРА'КЖЭ'БРЫI гл. ЖА'БРЫIЖЭ'БРЫII гл. ЖА'БРЫIIЖЭ'БРЫIII мн. Тое ж, што i ж а б р а н \ н а. Жабракі па жэбрах хадзілі, ціпер нет іх. Пара паснедацъ, ды маткі з жэбраў нет. Валынцы В.-Дзв. У жэбры не хачу хадзіць. Кураполле Паст. ЖЭ'ГАЦЦА незак. Хвастацца. Ён ідзе ў баню, бярэ пук крапівы i жэгаецца крапівай, гэта здорава. Кіралі Шчуч. ЖЭТЕЛЬ гл. ЖАТЕЛЬЖЭТЕНІ,, ЖЭТІНІ гл. ЖАГІ'НІЖЭТЕНЬ м. перан. Высокі сухарлявы чалавек. Чалавек тонкі, як жэгень, сухі. Ёдлавічы Брасл.; параўн. літ. žaginys жэрдка'. ЖЭП'НША ж. Сукаватая палка. Жэгініна рагатая, сукі не абрубліваліся наглатка, на гэтыя сукі клалі жэрткі i гарох клалі. Ахрэмаўцы Брасл.; гл. ж а п н і. ЖЭТІНЫ гл. ЖАГІ'НІЖЭТЯНІ гл. ЖАГІ'НІЖЭ'ДЗЕНЬ м. Невялікі стажок сена, саломы. За зімку тры жэдзені сена з'ела карова, а худая, як палена. Медумі Даўг. ЖЭ'ЖА гл. ЖЫ'ЖАЖЭ'ЛА ж. Тоўстая жыла. Жэлы повыпэрало. Жэла лопнула. Дзмітрыевічы Кам. ЖЭЛГУ'ЦЬ гл. ЖЫЛБУ'ЦЬЖЭ'ЛО н. Джала. Зубамі кусае гадзюка, a жэлом — вуш. Вялікі Краснік Пруж. ЖЭЛЯ'СКА гл. ЖАЛЯ'ЗКАЖЭЛЯТЫ'НА ж. Жэлацін. А ён прывёс жэлятыны. Ахрэ* маўцы Брасл.; параўн. польск. ielatyna тж'. ЖЭ'МЖА ж. Toe ж, што i ж м а I. Жэмжа кузурак, мух, камароў. Навасёлкі Свісл.; параўн. літ. žemžeti 'абрастаць валасамі, барадой, мець зямлісты колер твару'. ЖЭ'МУХІ мн. Toe ж, што i ж а м е р ы н ы. Жэмухі — вашчына пасля выціскання мёду, васкавыя жамерыны. Мёд