Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1980). Том 2. Д-Л. Ю. Ф. Мацкевіч

ЖАУТО'К, ЖАЛТО'К м. Toe ж, што i ж а л т к б. Жаўток не люблю. Мярэцкія Глыб. Жаўток з'еў. Рыбчына Віл. Жаўток у яйку. Вялікія Баяры, Кіралі Шчуч. Белок i жаўток у яйцэ. Вострава Маст. Разбіў яйцо, жаўток — вон. Гемзы Шальч. Жаўток у цвета ўбіла. Рудня Астравітая Чэрв. Желток у яйцу. Малькуны Ігн. ЖАУТУ'ХА, ЖАУЦЮ'ХА ж. Toe ж, што i ж а ў т а ч к а. Жаўтухай перабалела, пасаветавалі бярозавый грып піць. Baлынцы В.-Дзв. Хварэла на жаўтуху, жоўць разлілася. Саланое Віл. Жаўтуха ў яе — уся зжаўцела. Мярэцкія Глыб. У яго жаўтуха, жоўць разышлася. Кіралі Шчуч. Жаўтуха ў яе, niможно мяса есці. Малахоўцы Бар. Жаўтуха ў яго, разышлася жэўць. Рудня Астравітая Чэрв. Ад жаўцюхі малачай п'юць. Бакшты Іўеў. ЖАУЦЕ'Ц м. Toe ж, што i ж а ў с ц в і н е ц. На тым жаўцяцу нічога не расце. Ухвала Круп. ЖАУЦІНЯ' ж. Жаўцізна. Жаўціня будзіць на цадзілцы; ад жыру будзіць жаўціня. Рагулішкі Даўг. ЖАУЦЮ'ХА гл. ЖАУТУ'ХА ЖАУЦЯ'К, ЖАУТА'К м. Toe ж, што i ж а ў с ц в і н е ц. Хіба на жаўцяку будзя што расці? Жаўцяк — зямля жоўтага колеру. Рыбчына Віл. Там адзін жаўцяк, ніхарошая зямля. Міратычы Карзл. Жаўцяк, нічога не расце. Яков там поле — адзін жаўцяк. Пацаўшчына Дзятл. Там, на жаўцяку, нічога не расце. Галубы Маст. Поле неўрадлівае такое, жаўцяк адзін. Ухвала Круп. Узвярнуў увесь жаўцяк наверх. Лісна В.-Дзв. Жиутак — там нічога ня вырасціць. Магуны Паст. ЖАУЦЯЧО'К м. памянш. да ж а ў ц я к. Дзе лахцінка, там жаўцячок, там вада бехчы будзя ручаем. Старое Сяло Зэльв. ЖА'ХАЦЬ незак. экспр. 1. Бліскаць. Жахае маланка. Слабада Смал.; параўн. укр. жахати 'страшыць, палохаць, жахацца, вырывацца (аб полымі)' (Грынч., I, 476). 2. Сцябаць, біць. Жахая крапівой па спіне, каб ні балела. Лапічы Acin. ЖА'ХНУЦЬ зак. экспр. 1. Бліснуць. Жахнула маланка, як свечка. Едлавічы Брасл. 2. 3 сілай ударыць, стукнуць. I жахнулі па оку, i ока вынулі. Старыя Смільгіні Воран. Я палкай жахнула па галаве. Азяраны Раг.; параўн. польск. zachnqc 'накінуцца на каго-н.' ЖА'ЦІ гл. ЖАЦЬ I ЖА'ЦЩЫ мн. Жаночыя асобіны канапель. Жаціцы—другія каноплі, з зярнямі. Кіралі Шчуч. ЖАЦЬ I, ЖА'ЦІ незак. Жаць. Зачала добра жаць. Паляцкішкі Воран. У пятніцу пойдуць жаць. Альхоўцы Лях. Хоць галава баліць, алі жаць пайду. Ністанішкі Смарг. Жняя жне. Вялікія Баяры Шчуч. Пашлі жаць жыта. Відаўцішкі Вільн. V Добры ячмянёк — яго трэба жаці, благі, добры мужычок — трэба шанаваці. Старыя Смільгіні Воран. 10. Зак