Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1979). Том 1. А-Г. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 513  ▶ 
АКО'ПАВАЦЬ незак. Акучваць. Лапкай буду акопаваць бульбу. Мярэдкія Глыб. АКОФАК I м. Кумпяк. Вэнджаны акорак елі. Стральды Гродз. Даўней не капцілі, быў сушоны акорак, a цяпер копчаны акорак. Рудня Астравітая Чэрв.; параўн. руск. окорок тж'. AKO'PAK Н м. Корак. Пашукай акорак пляшку заткнуць. Малахоўцы Бар. Акорак з бутылкі дастань, запіхнула я. Kpyпіца Мін. AKOT м., AKO'TA ж. 1. Асцюк, асцюкі. Акот з ячменя больш урэдны. Індра Красл. Як бічавалі ячмень — абівалі акоту ад зірна. Небічаваны ячмень з акотай будзіць. Ахрэмаўцы Брасл. Акота — вусы ў ячменю, пацёрся каля ячменя— акота астаецца на адзежы, як малоцяць, абіваюць акоту цапамі, за зірнятамі тырчыць акота. Кураполле Паст. Акота— у коласе жыта. Малькуны Ігн. Акоты набраўся, коліцца акота, многа акоты. Ba ржы акота. У жыці акота i ячменная акота. Рагулішкі Даўг. У вока напала акота, засорыў вока акотай. Ёдлавічы Брасл. 2. мн. Тое ж, што i а ж а м е р к і. Аўсяныя акоты астаюцца, як кісель варылі. Рагулішкі Даўг. 3. Тонкія костачкі ў рыбы. Акотай рыбнай задавілася. Закалолася рыбнымі акотамі. Рагулішкі Даўг.; параўн. літ. akŭotas acцюк'. АКО'ЦІНА ж. Toe ж, што i а к о т 1. Акоціна залезла ў зубы. Валынцы В.-Дзв. Акоціна ўлезла адна. Магуны Паст. Акоціна ў глаз напала. Рагулішкі Даўг. АКО'ЦЦЯ, АК01ДЯ зб. н. Асцё. Акоцця асталося, ня ўсё абабіў. На рэшата патсявалі або ветрылі на дварэ, зёрнеты астаюцца, акоцця атлітаіць далій. Валынцы В.-Дзв. Акоця ў ячменя, i есці няможна скаціне. Ракаўскія Швянч. Акоця пойсалі цапамі. Лайпушкі Ігн. АКХІГЦЯЛЬ м. асудж. Насмешнік. Акпіцяль ты, ён c каждага накпіцца. Старыя Смільгіні Воран. АКРА'ЕЦ, АКРА'ЯЦ m. Кавалак хлеба, адрэзаны ад непачатага краю баханкі. Акраец маслам намажу. Беразіно Докш. Пачынаеш булку — то акраец, i астаецца акраец. Беняконі Воран. Ляжаў акраяц хлеба на стале. Кіралі Шчуч. АКРАЯНА ж. Край. Толькі акраіна сонца было відаць. Янкоўцы Івян. АКРА'ЙВАЦЬ зак. Ачэсваць. Акрайваяцца бярвяно. Быстрыца Астр. АКРА'ЙКІ мн. Крайнія карэнныя зубы ў каня. У шэсь год скідае конь акрайкі. Дзяніскавічы Ганц. АКРА'ЙНЩА ж. Лядовае покрыва ракі ля берага. Акрайніца адстала ад берагу, будзя лёт нушчаць. Бакшты Іўеў. АКРА'ИЧЫК, ОКРА'ИЧЫК м. намянш. да а к р а е ц. Як начынаюць булку хлеба, атразаюць акрайчык, i як астаецца— акрайчык, як канчаюць. Мярэцкія Глыб. Адрэш акрайчык
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

akopak, akota, акраичык, акрайваць, акрайнща, окраичык
10 👁
 ◀  / 513  ▶