ГУЗАФ м. Ніжняя частка снапа, ніжэй перавясла. Гуз ар тоўсты, гузарэ ў снапох. Кузьмічы Люб. ГУ'ЗАЧКА ж. Toe ж, што i г у з а в 6 к. Г у зачка — з бярозы каробачка на ягады. Вецярэвічы Пух. ГУЗАЧО'К м. 1. памянш. да г у з а к 1. Гузачок на шыі, быў. Старыя Смільгіні Воран. 2. Тое ж, што i г р у з ал к а. Гузач кі цвёрдыя ў кашы. Рудня Астравітая Чэрв. 3. у знач. прысл. гузачкдм. У выглядзе груды, камякамі. Д аўней падлогу рэтка мылі — гузачком гразь выпірая, трэба было рыдлёўкай шлямаваць падлогу. Гемзы Шальч. ГУ'ЗДРАТІСЕ незак. экспр. Корпацца, капацца. Щ елы дэнь гуздраласе i нічого нэ зробіла. Курашэва Чыж. ГУ'ЗЕЛ, ГУЗЁЛ гл. ВУЗЁЛГУ'ЗІК, КУ'ЗІК м. 1. Гузік. Д аўней гузікі рабілі з дзерава. Мярэцкія Глыб. У паўш убак гузікі рабілі з аўчыны. Дакудава Лід. Гу з ік і i патэлькі былі на паясніцы ш таноў i спадніцы. Старыя Трокі Трак. Заш пілі гузікі. Ахрэмаўцы Брасл., Паляцкішкі Воран. Гу з ік згубіўся. Магуны Паст. Гу з ік вырваўся. Грыкені Вільн. К уз ік трэба зашчапіць на гапелькіКузьмічы Люб. 2. Металічныя заклёпкі на вупражы ў выглядзе бліскучых гузікаў. Гу з ік і ў набэдрыках. Грыкені Вільн. ГУЗГКА ж. бат. Від бручкі. Гуз ік а раскладаецца i заглушав буракі. Старыя Смільгіні Воран. ГУ'ЗКА ж. Toe ж, што i гу з а ч 6 к 1. Н аз аўтр а жыжавачка якась ускочыла, a назаўтра i гузка села. Калядзічы Ваўк. ГУ'ЗЛІК м. памянш. да гу з e л. Заўязую гузліка на канцы ніткі, вяж у гузліка. Дзяніскавічы Ганц. ГУЗЬРР м. 1. Камель дрэва. Пры везлі дзерава, адрэзалі гузы р. Семежава Кап. 2. Toe ж, што i г у з а р. Пасека Ст.-Дар. ГУ'ЗЭНЬКІ прым. Вузенькі. Гузэнька лента. Горек Бяроз. ГУ'ЗЯЛ гл. ВУЗЁЛГУЗЯЧО'К м. Toe ж, што i г у з а ч о к I. Гузячок стаў расці. Старыя Смільгіні Воран. ГУ'ЙДАЦЬ незак. Гайдаць, калыхаць. Д зіця гуйдалі ў калысцы, ідзі пагуйдай. Жылі Іўеў.; гл. г а й д а ц ь. ГУКI м. Гудзенне. Н а канюшыне маленькой пшчолаў столькі, гудуць, такі гук. Швэды Вільн. ГУКII м. 1. Парастак, галінка ў раслін. Званец расцець у жыце, гукам і расцець. Асавец Віл. 2. Сук. Г у к і на дрэве. Рыбчына Віл., Рудня Астравітая Чэрв. ГУКIII м. Непакладаны кабан, кныр; дзік. Свіня на гук і паднялася. Гемзы Шальч. Свіня паднялася да гукоў. Альхоўцы Лях. Г у к пабег да свінні. Галоўні Воран. Свіня пабегла ў лес, нашла гука i привяла парасяткаў рудзенькіх. Кіралі Шчуч. "ЧГ