Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1979). Том 1. А-Г. Ю. Ф. Мацкевіч

ГЛАЗУ'РА ж. Паліва. Малолі глазуpy i ў печ паставяць. Асавец Віл.; параўн. руск. глазурь тж'. ГЛАМБЯКІ' мн. Лісце цыбулі. Паляцкішкі Воран.; параўя. літ. lambas 'лісце буракоў', lamdyti, glamdyti камячыць'. ГЛАНУ'ЦЬ гл ГЛЫНУ'ЦЬ ГЛАТА'ЦЬ незак. Глытаць. Ен глатаіць біс памяці i ніяк не наглатаецца. Лісна В.-Дзв. ГЛА'ТКА I прысл. 1. ЗусІм, ушчэнт. Я пристала глатка, пакуль справілася. Распіўся маліц глатка. Зрылі глатка свіні бульбу. Валынцы В.-Дзв. 2. Пераканаўча, праўдападобна. Ен можа змахляваць, i глатка выйдзе. Новыя Мацалі Варэн. ГЛА'ТКА II гл. АЛА'ТКА ГЛА'ТКІ, ГЛА'ТКЬІЙ прым. 1. Роўны. Там месца глаткая. Альхоўцы Лях. V На глаткай дарозі паміраць ні надзеялася. Бакшты Іўеў. Каб яго на глаткай дарозі гром забіў! Хатынічы Ганц. 2. Toe ж, што i г ла д з ю ч ы. Баба зрабілася глаткая такая. Ванелевічы Кап. Глаткія цялухі ў нас. Саланое Віл. Глатка корова, вжэ можна здаваты на базу. Сіманавічы Драг. ГЛА'ТКІ ВУТАЛ м. цясл. Чысты вугал. Хата зрублена на глаткі вугал. Ахрэмаўцы Брасл. ГЛА'ТКІ ЛАПУ'Х м. бат. Конскае шчаўе. Глаткі лапух каля крыніцы расце, ад каросты ужывалі карэня, з тлушчам таўклі. Граўжышкі Ашм. ГЛАТО'К гл. ГЛЫТО'К ГЛА'УНА пабоч. Галоўнае. Глаўна, каб табе было добра, глаўна, куды душа твая гнецца. Саланое Віл.; параўн. руск. главное тж'. ГЛЕ'ДЗЮЧЫ дзеепрысл. Гледзячы. #, гледзючы на яе, растраіваюся. Кураполле Паст. ГЛЕДІ'ЕТІ гл. ГЛЯДЗЕ'ЦЬ ГЛЕЧСТЫ, ГЛЯІ'СТЫ прым. Вязкі, тарфяны. Там глеістая рака. Бераг гляісты, вязкі, тарфяністы. Бакшты Іўеў. Гляістая зямля глеям заплывая i не расце нічога. Тайна Лаг., Жылі Іўеў., Ахрэмаўды Брасл. ГЛЕЙ м. 1. Вапністая глеба. Глей — зямля белаватага колеру. На гляі нічога не расцець, толькі авёс. Мярэцкія Глыб. На балоце белы глей. Жылі Іўеў. Глей — белая зямля. Рудня Астравітая Чэрв. Глей — белая гліна. Глівін Барыс. На ўзрачаях глей, што можна бяліць. Азяраны Раг. Глей, як вапна, хто бяліў глеем. Жодзішкі Смарг. 2. Падзолістая глеба, сiваватая зямля. Глей i не гліна i не мел, мяккая сівая зямля. Мачаск Бярэз. Як калодзясь капаюць, то дастаюць глей сівы, як попел. Альхоўцы Лях. Глей сівы менш клейкі, чым гліна. Глей — сіваваты, блісціць, но не імея свяскі. Малахоўцы Бар. Г лей — халодная, сівая зямля. Мсцібава Ваўк. 3. Вязкая, гліністая зямля. Глей — ліпкая зямля, бы сівенькая. Глей той уплецецца за ногі — не вырвеш, прыліпне к нозе. Малыя Аўцю44В