Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1979). Том 1. А-Г. Ю. Ф. Мацкевіч

Жалезныя шпяні ў плузе, на якія насаджваюцца драўляныя ручкі. Гегні ў плузе, на іх накладаюцца дзеравяньія ручкі. Мсцібава Ваўк.; параўн. літ. gegne 'драўляная рама ў рыбалоўнай снасці, сетка з такою рамаю' (ЛТ, 172). ГЕТНЯ ж. Драўляны шпень у ярме. У ярме ўдаўбана наглуха гегня, каб бык не вышаў з ярма. Гемзы Шальч.; гл. г ё г н i. ГЕЗ зб. м. Сляпні, авадні. На коровы гез напав i началі гзітісе. Курашэва Чыж., параўн. польск. giez авадзень'. ГЕ'ЛДАЦЬ незак. экспр. Хутка есці, глытаць. Гелдая, як індык — так шыбко есць. Міратычы Карэл. ГЕ'ЛІЦЦА незак. Прыкідвацца хворым, ленавацца. Хто не хоча рабіць — будзя геліцца. Чаго ты гелісся? Якой хваробы! Каўняны Гродз.; гл. г ё л i ц ь. ГЕ'ЛЩЬ незак. безас. 1. Балець. Мне жывот стаў геліць, можа, бок, нага геліць. Нетто геліць бруха. Жылі Іўеў. От ногу геліць — зімна. Старыя Смільгіні Воран. 2. Нудзіць, ва'нітаваць. Ката геліць, нада выгнацъ вон. Саланое Віл. 3. Жадаць, хацець, карцець. Ужо старый, а яшчэ геліць жаніцца. Рагулішкі Даўг. Бабка памерла, то яму геліць жаніцца. Малькуны Ігн. Яму геліць жаніцца. Гемзы Шальч.; параўн. літ. gelti ныць'. ГЕ'МЗОВЫ прым. Шаўровы. Колісь пуд вэсіеле купів я собіе гемзовы чоботы. Курашэва Чыж. ГЕФАШ м. Дэраш (масць каня). Быў у мяне конь гераш, такі быстры. Дзяніскавічы Ганц. ГЕРАШАВА'ТЫ прым. Бела-чырвоны. У герашаватага каня белая шэрсць змешана з чырвонай. Дзяніскавічы Ганц. ГЕ'РГА ж. Toe ж, што i г ё г а И. У полі, дзе жвіравата, там герга ест. Як высякалі агонь, то гергу красалі. Мсцібава Ваўк.; параўн. г ё р г а ў к а. ГЕФГАУКА ж. Toe ж, што i г ё г а II. Гергаўка моцная, што сталь, яна гострая, гэта такі белы камянь, гергаўку трудна разбіць. Бывала, казалі: «Дай мне гергаўкі агонь выкрасіць. Прывязі мне гергаўкаў». Кіралі Шчуч. V Скупы, як гергаўка. Кіралі Шчуч.; параўн. літ. gerguže, gargaže 'крамяністы камень; вельмі цвёрды прадмет'. ГЕ'РГАЦЬ незак. Toe ж, што i г а г а ц ь. Гусі гергаюць. Рудня Астравітая Чэрв.; параўн. літ. gergeti, gargeti тж'. ГЕРГЕ'ЛІЦЬ незак. перан. Балбатаць. Бабы гергеліць i гергеліць, як гусі. Малькуны. Ігн.; параўн. літ. gargaliŭoti тж'. ГЕРГУНЬК мн. Мянушка людзей тых вёсак, дзе гавораць па-літоўску. Жодзішкі Смарг.; параўн. літ. gergeti 'балбатаць, невыразна гаварыць', garge 'невыразная, незразумелая гаворка\ ГЕ'РЗАЦЬ незак. Падплятаць. Кплісьці герзалі лапці, каб