Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1979). Том 1. А-Г. Ю. Ф. Мацкевіч

i запечаная. Бульбу абсыпаеш цёртым семем i соллю i ў печ ставіш, палучаецца галушкі альняныя. Ухвала Круп. ГАЛЬГН м. Тое ж, што i г а л а 1. Сярод лесу галын, суніцы там растуць. Ухвала Круп. ГАЛЬГШ м. Абдзёртая лазіна на корані. Галышоў многа стаіць у лесе. Як не зрэжуць, абдзяруць кару, то кажуць галыш. Бакшты Іўеў, ГАЛЬ ж. Тое ж, што i г а л а 1. Вышлі на галь — халадно. Семежава Кап. ГА'ЛЬВА ж. Кальцо, скручанае з дубца. Гальва дэржыт зуба [у драўлянай баране], робылі вальву з лозы. Горек Бяроз.; параўн. літ. galva 'што-н. круглай формы; галава'. ГАЛЬВГТКА ж. Скручаны лазовы дубец, якім прымацоўвалі драбіны ў возе. Курашэва Чыж. ГАЛЬЕ', ГАЛЬё гл. ГАЛЛЁ ГА'ЛЬКА ж. Сподняя жаночая спадніца ці доўгая кашуля без рукавоў. Галька пад сукенку. Грыкені Вільн., Беняконі Воран., Чычалі Швянч. Нада пашыць i папрасаваць вальку. Гемзы Шальч. Гальку выспад мне пашыла. Ракаўскія Швянч. Галька — белая юбка з зубамі, якую накладалі патспот. Гaлубы Мает. Гальку патспот надзявалі на кашулі, карункі ўшывалі зверху. Старыя Трокі Трак. Галька — кашуля, падніз надзявалі. Пацаўшчына Дзятл. Галька, як кашуля длінная. На валькі паркаль набіралі i карункі прышывалі. Быстрыца Астр. Галька була, бы сподныця, с хорошово полотна, каруночкы знызу. А посля валькы сталы шыты, бы сорочка, она корочча i быз рукавыв, тожэ c карункамы. Сіманавічы Драг. Часамі на сподню юпачку вавораць валька. Баброўнікі Гарад.; параўн. польск. halka 'сподняя спадніца'. ГАЛЬМАКАВА'ЦЬ незак. экспр. Крычаць, гучна размаўляць. Чаво вы [дзеці] вальмакуіця? Чаво ты вальмакуеш? Груздава Паст. Як мужык пашоў ды моцно ваворыць, то оюонка скажа: «Пашоў вальмакаваць». Альхоўцы Лях. ГАЛЬНГК м. Toe ж, што i г а л ё н ь. Гальніком падлову шаруюць. Рыбчына Віл., Вялікія Нястанавічы Лаг. У сенях вальнік. Ёдлавічы Брасл. ГАЛЬТМА'НКА ж. Сорт бульбы. Моцная бульба, ружовая такая, крувлая, смачная, звалі вальтманкаю. Альба Нясв.; naраўн. ням. Halt 'апора, вытрыманасць, устойлівасць'. ГАЛЬЦСУМ прысл. Toe ж, што i гал а ш ч о к а м. Гальцом марос цісне. Беразіно Докш. ГАЛЬЯВА'ТЫ прым. Toe ж, што i г а л і н а с т ы. На полі вальяватыя дрэвы растуць. Дзяніскавічы Ганц. ГАЛЬЯ'К гл. ГЛЯК ГАЛЬЯЧКО7 зб. н. памянш. да г а л ь ё. Наламаў сухова гальячка i распаліў авонь. Кіралі Шчуч.; вл. г а л л ё. ГАЛЭ'НЗІ мн. Галіны, галлё. У астаронак на землю валэн