Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1979). Том 1. А-Г. Ю. Ф. Мацкевіч

АБМАТЫКАВА'ЦЬ зак. Акучыць. Трэба абматыкаваць матычкай. Старый Трокі Трак. АБМАТЫКО'УВАЦЬ незак. Акучваць. Трэба бульбу абматыкоўваць. Груздава Паст. АБМЕ'ЖАК м. Узмежак. Карову пасе на абмешку. Паляцкішкі Воран. Стаіць на абмешку. Номікі Бабіц. АБМЕ/ЖНІК м. Гаспадар, чыё поле мяжуе з полем суседа. Номікі Бабіц. АБМЕ'СЦІ зак. Ачысціць абмалочанае зерне ад амецця. Як змалоцяць жыта, тады трэба абмесці венікам. Саланое Віл. АБМЕ'ЦІ гл. АМЕ'ЦІ АБМЕ'ЦІНЫ гл. АМЕЦІНЫ АБМІРА'ЦЬ незак. Траціць прытомнасць. Дзіця абмірае, як канвульсія хопіць. Старыя Смільгіні Воран. Ён абмірая i nadae. Рыбчына Віл. Абміраіць чалавек, падучая балесць у яго. Малькуны Ігн. АБМОФ м. Прыступ эпілепсіі, прыпадак. Рыбчына Віл. АБМЫ'ЛІНЫ мн. Пазалкі. Абмыліны не вылівай на гарод! Беразіно Докш. АБМЫЛІ'ЦЦА, АБМУЛІ'ЦЦА зак. Памылідца. Я абмыліўся, напісаў не так. Я абмулілася, не так зрабіла, як трэба. Рыбчына Віл. АБМЫ'ЛКА ж. Памылка. Я там абмылку зрабіла. Грыкені Вільн. АБМБГЛКІ мн. Тое ж, што i а б м ы л i н ы. У абмылкі можна памачыць тканая. Індра Красл. АБМЯ'ЛШЫ мн. Адходы пры апрацоўцы льну церніцай, Абмяліны былі, як лён мялі. Валынцы В.-Дзв. АБМЯ'ЛКІ мн. Тое ж, што i а б м я л i н ы. Абмялкі пралі на патштанікі. Янова Рас. АБМЯШАТДЬ зак. Абсыпаць сечку мукой ці прыправіць бульбай (для каровы, каня). Абмяшай мукой сечку, карова шчэ ня ела, дай ей. Альхоўка Навагр. Абмяшаюць мукой патроху i курам даюць [бульбу]. Ракаўскія Швянч. АБНАВГЦЬ зак. Першы раз апрануць новае адзенне. Даўней абнавіць сукенку ў цэркву ішлі. Кураполле Паст. АБНА'ДЗЩЦА зак. Панадзіцца. ВерабЧ абнадзіліся i павыбіралі ўсе агурке. Мая ўнука абнадзілася ў рэку лазіць. Вецярэвічы Пух. АБНАЛІ'ЧКІ мн. Ліштва. Акно нада асадзіць i абналічкі прыбіць. Лісна В.-Дзв. АБНАЧАВА'ЦЬ зак. Затрымацца позна, да ночы. Груздава Паст. АБНЕЖЫВЕ'ЦЬ зак. Абамлець. Не кажы, бо абнежывея матка. Міратычы Карэл. АБНЕМАХЧЬР зак. Страціць сілы. Мужык як абнеможа