Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1979). Том 1. А-Г. Ю. Ф. Мацкевіч

жышчо — пярэдняя вяроўка, што прыціскаюць сена ці салому спераду воза. Масілавічы Сл. ВУ7ЗА7 ж. 1. Соты. Пчолы надзелалі вузы, пустая вуза. Лісна В.-Дзв. Вуза — соты, яе ператапліваюць І абменьваюць па вашчыну. Шкаўна Лудз. 2. Адходы ад воску, вашчына. Вуза астаецца, як мёт працэдзяць. Вузу на воск дзелаюць: вады наліецца ў кацёл, на трапку вузу паложацъ — i у печг воск чисты пройдзіць прас трапку, а вашчына астаецца на трапцы. Валынцы В.-Дзв. Луза — астаЧа - ат ператопленага воску. Магуны Паст. ВУ7ЗВАЛАК I, ВУ'ЗАВАЛАК м. Вузгалаўе (у возе). У калёсах шворан праходзіць у восъ чарас вузвалак. Малахоўцы Бар.; Вузавалак упярадзі воза. Дакудава Лід. Трайніла ўсаджваецца ў вузавалак. Вялікія Баяры Шчуч. У пярэдку подушка i вузавалак называюць. Пацаўшчына Дзятл/, пираўн. в у ni в а л а к. ВУ'ЗВАЛАК II м. Бэлька, за якую чапляюцца кроквы ў гаспадарчым будынку. Альхоўцы Лях.; параўн. в у ш в а л а к. ВУ'ЗГАЛАВЕНЬ -м., ВУ7ЗГАЛАВЯ, ВУ'ЗГАЛАУЯ н. Тое ж, што і в ў з а в а л а к. Вузгалавень i ручкі ў калёсах. Рудня Астравітая Чэрв. Вузгалавя накладаецца на пярэднюю частку калёс. Тухавічы Лях., Данілавічы Дзярж. Трайня ўпускаецца ў вузгалаўя. Вецярэвічы Пух. ВУ'ЗГАЦЬ незак. Малаціць, абіваць. Кілтаёй вузгаеш. Магуны Паст. ВУЗДЕ7Р м. Тое ж, што i в у з ы р. Вуздер у снопе. Азарычы Пін. ВУЗДУ'ХА ж. 1. Дыяфрагма. Вуздуха, ці плева — тое сажав. Беразіно Докш. 2. Упадзіны ў баках у каровы. Вуздуха. там, дзе клуб у каровы. Беразіно Докш. ВУЗДЭ7ЧКА ж. Абродь. Пры вуздэццы поват. Крынкі Крын. ВУЗЕ Л, ГУ7ЗЕЛ, ГУ7ЗЯЛ, ГУЗЁЛ м. 1. Вузел. Вузёл завязаўся. Завязала вузла, як гараб'я. Малахоўцы Бар. Вузёл справядлівы i вузёл сабачы. Альхоўцы Лях. 3вязала гузел С звіла ніткі. Макры пазавязаны ў скарачу гузламі, каб.не развіваліся. Старыя Смільгіні Воран. На, у пучка, гузял завяжы— рукі мае, як граблі. Стральцы Гродз. На нытцы гузёл зав язався. Сіманавічы Драг. 2. у знач. прысл. вузлом. На вузел. Завяжы ніць вузлом. Вялікія Баяры Шчуч. ВУЗЁЛЧЫК м. памянш. да в у з ё л. Вузельчык. На канцы вузёлчык быу. Темзы Шальч. ВУЗІНЯ' ж. Шырыня. Зложаць палатно i вузіню зразаюць. Рагулішкі Даўг. Супонь такой вузіні. Темзы Шальч. ВУ7ЗКІ, ВУ7СКІ' прым. Нешырокі. Вузка крама [матэрыя, тканіна фабрычнага вырабу]. Дзяніскавічы Ганц. Такая вуская траста [драніца для пакрыцця страхі]. Саланое Віл. 3 3 S