Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1979). Том 1. А-Г. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 513  ▶ 
на люды рабых було. Всё такіі страшныі хворобы: вудра, шкарлатына, вуспа. Залессе Кам. Малы захворыэв на вуодру i чуть выжыв. Курашэва Чыж. ВУЕ'НКА ж. Цётка (жонка матчынага брата). Жылі Іўеў., Быстрыца Астр.; параун. польск. wujenka тж'. ВУЖ I, ВУШ, ГУЖ м. заал. Вуж. Вуж доўгі, руды. Каўняны Гродз. Буш у паскі, рабы,, ён с сібе кожу скідая, яна памоцна: як коні былі ў каросці — пашмаруй с клушчам, адразу паможа, Буш яйка нясе; як гарау дзет, то нашоў два яйка, хацеў памацаваць— i ні мох: брызгі ляцелі з гуп. Кдралі Шчуч. Вужэ раней у хату ўлазілі, нават у калубель да дзіцяці спаць лазілі. Навасёлкі Свісл. Вужэ с краснымі ўшамі не кусаюцца. Вецярэвічы Пух. Вужэ не кусаюцца, калі не наступай на яго. Гэты гот так много вужоў. Вялікі Краснік Пруж. У вужа жоўтыя вуилы. Парэчча Гродз. Гужы не кусаюцца. Крэва Смарг. ВУЖ II, БУШ, ГУЖ м.А. Раменная пятля ў хамуце. Дзюры ў клешчах пракручвалі, у іх заводзілі вужы, адзін вуж i другі. Гемзы Шальч. 2. Раменная привязка ў цэпе. Буш у цэпе. Кемялішкі Астр. Бічоўку цэпа гужом прывязвалі. Магуны Паст. У цапу калтуя, біяк да яе прывязаны гужом. Крэва Смарг. ВУЖАВА'ТЫ прым. Хітры, жулікаваты. Вужаваты хлопец. Стары Свержань Стаўб. ВУЖАЖ, ГУЖА'К м. заал. Тое ж, што i в у ж I. Знайшлі яйкі вужака. Тут е вужакоў. Грыкені Вільн. / гужак кусаецца. Лоск Валож. ВУЖА'КА ж. 1. Гадзюка. / як жнуць бабы,, у жыці вужака можыць укусіць. На дзвіжання вужакі ідуць у норы. Лісна В.-Дзв. Вужакі, але тут іх німа. Груздава Паст. 2. Тое ж, што 1 ву ж I. Вужака ня кусаецца. Магуны Паст. ВУ'ЖАР м. Яма ў рэчцы. У юны ў вужарох вяліса. Пасека Ст.-Дар. ВУЖА'ЧКА ж. перан. экспр. Злая жанчына. Мая жонка— вужачка. Лісна В.-Дзв. ВУЖА'ЧКІ мн. бат. Неядомыя грыбы. Ты вужачак набярэш. Малыя Аўцюкі Калінк. ВУЖА'ЧЫЯ ВЬГПАУЗІНЫ мн. Скура гадзюкі, скінутая ў час лінькі. Вужачыя выпаўзіны на лякарства бяруць. Валынцы В.-Дзв. ВУ7ЖЛ1С м. заал. Тое ж, што i вуж I. Выпаўз на сценку гэты вужліс. Т&лшт Швянч.; параўн. літ. ŭžlys тж'. ВУЖО'УКІ мн. бат. Toe ж, што i вужач. кі. Вужоўкі — грыбы, якія не ядуць. Азяраны Раг. ВУ9КЫК м. Toe ж, што i в у ж II, 2. Біч вужыкам прывязваўся да цапільна. Вялікія Баяры Шчуч. ВУЖЬГШЧО н. Тоўстая вяроўка для ўціскання воза. By
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

вуенка, вужачкі, вужоукі
5 👁
 ◀  / 513  ▶