Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1979). Том 1. А-Г. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 513  ▶ 
ВО'ПШЫУКА ж. Пояс у спадніцы i нагавіцах. Спадніцу апшыла вопшыўкаю. Баброўнікі Гарад. ВОФАК ж. Мяшок. C пакуляў воркі ткалі. Новыя Мацалі Варзн. Грубізна на воркі шла. Быстрыца Астр. Дзе ты пакінуў ворак? Ністанішкі Смарг. Гэты ворак бэз завязкі. Гемзы Шальч. Патрапі с настрой на воркі ішлі. Старыя Трокі Трак. Як які ворак: тры, чатыры i da дзесяці лезла пудоў. Пяць nyдоў намалацілі проса — ворак бальшы намалацілі. Жодзішкі Смарг. Шэсць воркаў жыта намалацілі. Міратычы Карэл. Кажды тыдзянь прывозіў трыццаць пяць воркаў мукі. Ністанішкі Смарг. Принесла ворак травы на плечах. Стральцы Шальч. Кастру воркамі прывозілі. Быстрыца Астр.; параўн. польск. worek тж'. ВОФАН м. Крумкач. V Воран ворану глаз не клюець. Ахрэмаўцы Брасл.; параўн. руск. ворон тж'. ВОФАХ I м. 1. Вялікая куча. Многа варахоў накладуць I сушаць у сушылцы, сохніць за час дзесяць тон зярна. Кураполле Паст. Ворах камення назвозіў. Малыя Аўцюкі Калінк.; параўн. руск. ворох тж'. 2. у знач. прысл. ворахам. Шмат, многа. У дачок дзяцей ворахам. Малыя Аўцюкі Калінк. ВОФАХ II м. Палка. Ворахам падпіраюць навой у кроепах, каб не раскручваўся. Альхоўцы Лях. ВОФАЧАК памянш. да в о р а к. Ворачак бульбы накапала. Гемзы Шальч. Вайной лубін горкі ў ворачкі насыплюць, памокне, намеляць i да хлеба кладуцъ, падмешуюць. Паляцкішкі Воран. ВОФЛЯ ВО'ЧКІ мн. бат. Рамонак. Якія тут квяткі? — Ворля вочкі. Старыя Смільгіні Воран.; параўн. літ. сагіёжзба' (ЛТ, 171). ВОРОНЭНЯ' н., ВОРОНЭНЯ'ТА мн. Вараняня. Хлопці повыкідалі воронэнята з гніездув. Курашэва Чыж.; гл. в a p aн я т к а ВОРОЧАН гл. ВАРО'ЧАЦЬ ВОРб'ЧАТІСЕ гл. ВАРО'ЧАЦЦА ВОРО'ЧАТЫ гл. ВАРО'ЧАЦЬ ВОРОЧАТЫСЬ гл. ВАРАЧА'ЦЦА ВОФСА ж. 1. Шчацінне. Са свіной ворсы i смалы дзелаліся шчэткі, імі лён часалі i самі часаліся. Мішневічы Шум. 2. Поўсць. Ворса стала дубам у сабакі. Мішневічы Шум. 3. Ворс. Ворса — у одэжы с сукном. Смаляніца Пруж. ВОФЧЫК I м. с.-г. Каромысел у вупражы. Ворчык чапляаі да плуга. Два ворчыкі чэпяцца за стальвагу, як пара коней запрагаюцъ. Ворчык, а некаторыя завуць каромісла. Кураполле Паст. Брунта — па-польску, а па-нашаму — ворчык. Старыя Трокі Трак. Быў ворчык, крукам зачэпюць за плух, i гужы былі. Валынцы В.-Дзв. За цягло ворчык чапляюць у баране. Малахоўцы Бар. Быў ворчык на пара коні, як упра
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

варачацца, варочацца, варочаць, вбрахам, вопшыука, ворбчатісе, сагіё'жз
5 👁
 ◀  / 513  ▶