лоп— i тоя, i тоя хопя, ні да толку, ні то дурны, рассеяны, чалавек. Рыбчына Віл. ВІРАЦЕУНЬ м. Вялікае верацяно. На вірацень нітак наматывает. Лісна В.-Дзв. ВІРАЦЯНО7 гл. ВЕРАЦЯНО' ВІРБА' гл. ВЯРБА7 ВІРБА'ТАЯ, ВЕРБА'ТА прым. 1. Бясхвостая карова. Карова вірбатая— з вадою, без хваста. Дзяніскавічы Ганц. 2. Бязрогая карова. Вербата карова — бязрогая. Мсцібава Ваўк.; параўн. літ. virbti сячыся' (JIT, 171). ВІРЛАВ07КІ, ВЕРЛАВСУКІ, ВЯРЛАВ07КІ, ВАРЛАВО7KI прым. Toe ж, што i в а л а в о к і. У іх вірлавокі маліц i дзеўка вірлавокая. Мярэцкія Глыб. Так нічога, але ната вірлавокі малец. Гемзы Шальч. У яго вочьі, як у вала, вірлавокія. Пацаўшчына Дзятл. Верлавокі ён, вот некрасівы. Кіралі Шчуч. ён верлавокі такі. Скрудалена Даўг. Вярлавокі хлопяц — вочы навярху. Ракаўскія Швянч. Яна еарлаеокая такая. Ёдлавічы Брасл. ВІРЛА'ТЫ прым. Toe ж, што i в ал а в о кі. O, які ён eipлаты, страх адзінf Пацаўшчына Дзятл. ВГРЛЫ толькі мн. зневаж. Вочы. Вывярнуў вірлы, паглядае. Пацаўшчына Дзятл. ВІРСУК, ВІР'ЁК м. Палачка з прарэзанымі дзірачкамі з абодвух канцоў для намотвання нітак на клубок. Вірок — палачка, дзве дзірачкі ў канцы, нітку ўводзіць i матаіць. Kyраполле Паст. Вірок — ім маталі на клубок ніткі. Саланое Віл. Нітка праз вірок ідзе i віецца на клубок. Каўняны Гродз. Матаць з вітушкі на клубок вірок патрэбен. Гемзы Шальч. Вірком увіваям клупкі. Малахоўцы Бар. Ніткі навіваюць eipком. Беразіно Докш. Вірок — ніці віць. Дзяніскавічы Ганд. 3 вітушкаў праз вір'ёк маталі ніткі. Старыя Трокі Трак. C тых вітушкаў нітка ў вір'ёк i ўецца на клубок. Грыкені Вільн. Віркі самі рабілі, не трэба было купляць. Сапоцкіна Гродз. ВІРСУЧАК м. памянш. да в i p 6 к. Вірочак быў, нітку ўцягнеш, уеш, кастрыца высыпаецца, клубок расце, наўеш клупкі. Альхоўцы Лях. BIPCTA7 гл. ВЯРСТАЧІ BIPCTA'T м. Ручны станок біць алей. Даўней вірстаты такія былі i білі алей. Саланое Віл. ВІРТАЦЕ'НЬ м. Ліна, скручаная з галля. 3 яловых прутоў круцілі віртатні, як лес сплаўлялі. Кураполле Паст. ВГРЦІНА ж. Нізка, вясло. Вірціна абаранак, вірціна кляновага лісту. Малькуны Ігн. Вірціна лісту вісіць на гарэ. Жыдзевічы Іўеў. Нарэзаў лыкаў цэлу вірціну — так казалі даўней. Кіралі Шчуч. Налавіў рыбы цельную вірціну. Гемзы Шальч.; параўн. літ. virtinć тж' (ЛТ, 171). 3 1В
Дадатковыя словы
bipctat, вірлаты, віртацень, вірёк
4 👁