Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1979). Том 1. А-Г. Ю. Ф. Мацкевіч

ВЕ'ЧКО н. Тое ж, ш.то i в ё р х н і ч к а. Вечко ад бойкі трэба памыць. Мсцібава Ваўк. ВЕ'ЧНА, ВЕ'ЧНЕ прысл. Заўсёды, пастаянна, увесь час. Яна вечна ў рабоце. Лісна В.-Дзв. Вечна так было І так будзіць. Ахрэмаўцы Брасл. Вечне занята ты — гэта таму, што ты пільніцай радзілась. Я вечне не маю часу. Яна вечне жывець так. Кураполле Паст. Ен вечне ідзе, зарабляе на корм — хаваем кароўку. Новікі Гродз. ВЕ'ЧНЫ ПО'КУЙ. Вечны спакой. Мама, вечны ей покуй, ляжала ў бульбя забітая. Вечны покуй яму, ён быу аптэкар. Гемзы Шальч.; параўн. польск. pokoj 'спакой, супакой'. ВЕЧІІАК, ВЕШАК, ВЯША'К м. Вешалка. Вешак трэба прышыць. Грыкені Вільн. Вішака прышый до пальта. Сіманавічы Драг. Вяшак трэба прышыць. Жылі Іўеў. ВЕ'ШАЛКА ж. Тое ж, што i в е ша к. Прышыла вешалку. Рыбчына Віл. Вешалка парвалася ў пальце. Беразіно Докш. ВЕ'ШАЛЬШК м. Сук, на які ставяць вулей. Масілавічы Сл. ВЕШАЧО'К м. памянш. да в е ша к. Вешачок да кажуха прышыць нада i павесіць на цвек ці на шарагі. Гемзы Шальч. ВЕШЧАВА'ЦЬ незак. Прадракаць, прарочыць. Сава на ўсё вяшчуець. Саланое Віл. ВЕ'ЯЛАЧКА ж. памянш. да в е я л к а. Была веялачка, бывала, перавею кучу вялікую. Саланое Віл. ВЕ'ЯЛКА, ВЕЧЛКА, ВЕЯЛКА ж. Тое ж, што i а в е я нк а. Была веялка драуляная, што веялі на таку. Саланое Віл. Веялка дзеравянная, выдаўбаная, з ручкай недзе ў мяне была. Гемзы Шальч. Арпаў не было, веялкі былі, як савок. Рыбчына Віл. Абмалочанае збожа венічкам змятуць павярху, кап яно было чыста i патом ссоўваюць яго ў кучу І веяць веялкай дзеравяннаю, ручною. Махнуў веялкаю — зярнята ляцяць даляй, а мякіна — бліжай. Альхоўка Навагр. Веялкай веялі. Відаўцішкі Вільн. Веялка — карытка такое з ручкай. Грыкені Вільн. Веялкай бераць i раскідаваюць — зярняты далёка ляцяць. Лісна В.-Дзв. Веілкай зярно веялі. Беразіно Докш. Віялы віялкыю, дэ хто — гархом [арфай]. Сіманавічы Драг. V Дошч, што веялкай, веіць. Саланое Віл. ВЕ'ЯЛКІ, ВЕ'ЯНКІ мн. 1. Вейкі. Мы гаварылі веялкі, а цяпер — расніцы. Дакудава Лід. O, якія бальшыя веялкі! Пацаўшчына Дзятл. Веялкі пафарбавала. Галубы Мает. У яе eeялкі густыя. Сакаляны Сакол. Веялкі на воку. Воўкуш Ліпск. 2. Павека. Сцягвае веялку. Старое Сяло Зэльв. На веялках валаскі. Альхоўка Навагр. Веянкі бальшыя. Навасёлкі Свісл.; гл. в ё й к i. ВЕ'ЯНЯу ВЕЯНИЕ н. Веяние. Да веяня жыта пераграбаюць. Кураполле Паст. Шэ на годыну віяння. Сіманавічы Драг. То молотінне, то віянне. Відзібар Стол. 20. З а к