Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1979). Том 1. А-Г. Ю. Ф. Мацкевіч

навы да вуліцы, пашоў варазгіняючы ад рова да рова. Kypaполле Паст.; параўн. літ. varaizgytis 'хадзіць хістаючыся'; гл. і в а р ыз г а ц ь. ВАРАНЕ'Ц м, бат. Варанец. Варанец падобны да дзяругі, дзее вілачкі выпускаіць. Ахрэмаўцы Брасл. Варанец, как дзеруга, толька на два вілачкі, для каров лекарства, еслі малако прападает. Рагулішкі Даўг. Варанец, як дзяруха. Варанец чалавечы ў балоці расцець. Індра Красл. ВАРАНЯ'К м. Варона. Варанякоў цэлая стая ляціць. V Вараняк калодзеся не капаў. Дзяніскавічы Ганц. ВАРАНЯ'ТКА н. Варанё. Хлапчукі дастаюць вараняткі. ГемзыШальч. ВАРАПА'Й м. асудж. Някемлівы, бесталковы чалавек. Bapanaŭ — чалавек, які кідаецца, зробя быстра — i не так як трэба. Ляціць, як eapanaŭ, не глядзіць, што ўваліцца/ ударыцца, тараплівы, бесталковы чалавек. Рыбчына Віл. BAPA'TAK ж. Toe ж, што i в а p. Як варатак закіпіць, уліваяш рашчынку, тады кроў — гэта поліўка. Магуны Паст. Варатак узлія на кроў i варыць юшнік. Быстрыца Астр. У варатак яйко ўкінь! Жодзішкі Смарг. Кап у печы зварыць, так не, ні гэты варатак. Ракаўскія Швянч. Варатак — eap. Жылі Іўеў. Глядзі, не апарся, бо гэта варатак яшчэ. Гемзы Шальч. Хацела варатку згатаваць. Ністанішкі Смарг. Вараткам мыць ніткі. Ракаўскія Швянч. Муку варатком развядзеш, хлеба кусок укінеш — i кісніць. Лайпушкі Ігн. ВАРАУНЯ' гл. ВАРЫУНЯ' ВАРАЦА'ЦЬ незак. Toe ж, што i в а н і т а в а ц ь. Hyдзіць — буду варацаць. Чычалі Швянч. Кот варацаіць — гані вон! Мярэцкія Глыб. Як nepan'e Міхал, яго варацаіць. Ракаўскія Швянч. ВАРАЦІНА' ж. Адна створка вялікіх варот. Хлопцы eaраціну ўсцягнулі на дзерава. Лісна В.-Дзв. в Ар АЧАЛДЦА гл. ВАРО'ЧАЦЦА ВАРАЧА'ЦЬ гл. ВАРО'ЧАЦЬ ВАРВО'ЛІК м. Адходы пры перагонцы смалы. Рудня Астравітая Чэрв.; параўн. руск. дыял. eapea 'бруд, адходы ад бітай на бойні жывёлы' (Даль, I, 164); польск. дыял. worwol 'адходы пры перагонцы смалы', літ. varvalis тж'. ВАРЖА' ж. Рыбалавецкая снасць, верша. 3 лазы плялі І жывую рыбу лапалі — варжа называлася. Старыя Трокі Трак.; параўн. літ. varža тж'. ВАРЖАЛА'ПКА ж. заал. Верхаводка (уклейка). Зверху ў рэчках плавая калюшка, варжалапка. У варжалапкі тоўсценькая галоўка. Магуны Паст. Зверху плавая уклейка, калюшка, варжалапка. Быстрыца Астр. ВАРЗУ'ЛА м. i ж. зневаж. Той, хто выказвае незадаваль28а