Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1979). Том 1. А-Г. Ю. Ф. Мацкевіч

з вандзідламі, І\іралі Шчуч. Закілзаць каня— вандзідлы называюцца. Крэва Смарг. Вандзідлы ў зубы каня ўложвалі. Ракаўскія Швянч. ВАНДЗГЦЬ гл. ВЭ'НДЗІЦЬ ВАНДЗО'НКА ж. Вэнджаныя мясныя гірадукты. Вандзонка — ванджоны кумпяк, кілбасы, мяса, сала. Мярэцкія Глыб. ВАНДЗО'НЫ гл. ВЭ'НДЖАНЫ ВАНДЗЭ'ЛАК м. Клунак. Вандзэлак звязала. Жодзішкі Смарг. 3 вандзэлкам на еасэля ішлі: у полку звяжа бохан хлеба, пірох, гарэлку, кумпяк. Старыя Трокі Трак. У вандзэлак увязала ўсё яга i выкінула з хаты. Стральцы Гродз. Панавязваў вандзэлкаў i пашоў з вандзэлкамі. Гемзы Шальч. Можа ў вандзэлку шкарпэткі? Пацаўшчына Дзятл. ВАНДО'ЛА ж. 1. Каляіна. Там выбіта дарога, вандолы адно там. Засецце Дзятл. 2. Выбоіна на дарозе. Вандолы naвыбівалі машынамі/ я ўпала ў гэту вандолу. Мсцібава Ваўк. 3. Глыбокая яма. Вандолы балыйыя выкапаўшы, дзе капалі торф. Граўжышкі Ашм.; параўн. польск. wqdol, wandol 'вузкі дол' (СВ, VII, 455, 478). ВАНЕ'ЦЬ незак. 1. Смярдзець. Сабака ваніць на дошч. Валынцы В.-Дзв. 2, Пахнуць. Блін ваніць содай. Валынцы В.-Дзв. ВАНЖСУУНІК, ВАНЖЭ'УНІК м. бат. Ванжоўнік, мячэўнік. Ванжоўнік — трава такая на балоце, цвіце, свіней кормяць. Нізок Уздз. У ванжоўніка зярнятыf як грачышка. Ван~ жэўнік елі ў голат. Граўжышкі Ашм. Ванжэўнік — як aip, у ванжэўніка кіяўкі растуць. Жодзішкі Смарг. ВАНІТАВА'ЦЬ незак. Нудзіць, рваць. Зноў будзе ванітаваць. Чычалі Швянч. Нешта зашкодзіла дзіцяці — ванітуе. Рудня Астравітая Чэрв.; параўн. польск. wymiotowac тж'. ВАНГТЫ, ВО'НІТЫ толькі мн. Рвота. На ваніты рвець. Магуны Паст. Ваніты цягалі. Гемзы Шальч. У яе ваніты былі. Вострава Мает. Кашаль як ушчанецца, аш на воніты бярэць. Нет лепшага лякарства, як сахар паліць, кап аш на eoніты брала. Груздава Паст.; параўн. польск. wymioty ваніты'. BAHCA'K, ВАНСА'Ч, ВАНЦА'К, ВАНЦА'Ч, ВАНЦА'Х м. 1. мед. Заварот кішак. Вансак у яго, жывот баліць. Альхоўцы Лях. Вансач у яго — жалудак баліць, кідаецца на зямлю. Старыя Трокі Трак. Ен хварэў, прычапіўся вансач. Ахрэмаўды Брасл. Яе хапіла балезня — ванцак. Альхоўцы Лях. Нейкі ванцак падкінецца. Вецярэвічы Пух. 2. вет. Конская хвароба. Захварэў конь, б'е вансач. Старыя Смільгіні Воран. Ванцак — конская хвароба — конь кідаецца i б'е нагамі. Рудня Астравітая Чэрв. Ванцак каня хапаяf так гавораць, а што гэто — ня ведаю. Малахоўцы Бар. V Каб цябе ванцак кінуў! Рудня Астравітая Чэрв. А ванцач цябе ведае! Вялікія Няста