Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1979). Том 1. А-Г. Ю. Ф. Мацкевіч

сукно валетэ. Радастаў Драг. Сукно валяли на валюты. Сь манавічы Драг. ВАЛКУШКА ж. Тое ж, што i в а л л ё 1. Валюшку кура наела. Пасіене Лудз. ВАЛКУШШК м. Тое ж, што i в а л ют 2, Валюшнік вайлакі валіць. Магуны Паст. ВАЛКУШНЯ эю. Тое ж, што i в а л ют i. У валюшню павязом сукно валщъ. Вецярэвічы Пух. ВАЛКУШЫТЫ незак. Раскачваць деста на стале. Трэба стола посыпаты мукою i валюшыты пето на галушки, локшу. Сіманавічы Драг. ВАЛЯ'К лс.-Тое ж, што i в а л л ё 1. Валяк пусти; поуни — як курица наклюецца зярнят. Рудня Астравітая Чэрв. ВА7ІЯНКЭ гл. ВА'ЛЕНКІ ВАЛЯ'ЦЦА незак. 1. Выпадаць (пра зубы). Цяпер i ў маладих зубы валяюцца. Рыбчына Віл. 2. Валяцца (пра рэчы). / цяпер кажух валяецца на гарэ. Кураполле Паст. ВАЛЯ'ЦЬ незак, Спілоўваць, ссякаць, валіць. Пашлі лес валяць. Рыбчына Віл. Дзялянка, дзе лес валяюцъ. Рудня Астравітая Чэрв. ВАЛЯ'Ч м. асудж. Гультай. Мали быў, часта хварэў, бацька злаваўса i на мяне: «Ву, валян!» Стральцы Гродз. ВАНАРЬГСТЫ прим. Наравісты. Buy ванаристи конь. Бакшты Іўеў. ВАНГО'Р м. заал. Бугор. Бангор папаўся ў мярош. Магуны Паст. Бангор другі, ним вягела, вангор — як змяя. Ракаўскія Швянч. Вангор падобен да гужа. Вангор бывая па пяцьшэець кіль, свайго рода гат, бывая да двух метраў дліны, таўшчыны — як рука, бэз лускі, нет вкуснейшай рыбы. Лавіць вангора трудна, летам, як пачынае цвісці гарох, можна злавіць уночы, рэдка пападаецца ў сетку. Вангор — чорнажаўтаватага колеру. Альхоўка Навагр, Вангор — укусная рыба. Жодзішкі Смарг. Вангор у рацэ сядзіць, як толькі раса — выходзіць у гарох. Ён што паляндрыца, касцей німа, скура знімаецца. Ідзеш малаціць — привяжи біч да цэпа скурай вангора — ніколі не парвецца. Бакшты Іўеў. Вангори выходзяць з вади — ідуць у гарох. Мсцібава Ваўк. Било ў нашай рэчцы многа вангорау, улазілі ў буч, цяпер няма — звяліся. Темзы Шальч.; параўн. польск. w§gorz тж'. ВАНДЖО'НЫ гл. ВЭ'НДЖАНЫ ВАНДЗГДЛО, ВЯНДЗГДЛО н. Цуглі. Трэба класці каню ўздэчку з вандзідлам. Мсцібава Ваўк. Вандзідло залезно. Kaня закелзваюць вандзідлам. Малахоўцы Бар. Вяндзідло жалезная. Масілавічы Сл.; параўн. польск. w§dzidlo тж'. ВАНДЗТДЛЫ мн. Toe ж, што i в а н д з і д л о. Вандзідлы прыкрапляюцца да ўздэчкі. Темзы Шальч., Беняконі Boран. Вандзідлы ў вобруці, што каню ў зубы даюць. Вобруць