Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1979). Том 1. А-Г. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 513  ▶ 
ВАЛ II м. Вялікая хваля. Вясной у вал вада ў рацэ 6'ецца. Ракаўскія Швянч. ВАЛ III м. ткац. Навой у кроснах. На вал аснова навіваецца. Грыкені Вільн. ВАЛ IV м. 1. Адходы пры трапанні льну. С-пат трапачкі атпадаў вал. Даўней валу спрадзеш i посцілкі ччэш. / цюнкі з валу рабілі. Мсцібава Ваўк. Вал падае с-пат церніцы. Баброўнікі Гарад. 2. Куча кастрыцы. Наваліў цермяці вал. Стральцы Гродз. ВАЛАВА'ТЫ прым. Сыраваты. Валаватаеt не сухое сена. Старыя Трокі Трак. ВАЛАВА'ЦЬ незак. Утрамбоўваць. Валавалі зямлю калодай пасля naceey. Паляцкішкі Воран.; параўн. літ. volŭoti тж'. ВАЛАВО'КІ прым. Лупаты, зіркаты. У яе мужика валавокія вочы, яна вышла за валавокага. Темзы Шальч. ВАЛАВОТ м. Повад. Валавот — вяроўкі кусок, што рогі завязваюць i вядуць карову папасвіць ці да быка. Бяры валабот i вядзі карову! Кіралі Шчуч. V Але ш ты напрала: дзе пень — то калода, дзе глянь — кусок валавода — гэта старая прымаўка npa няўмелае прадзіва. Кіралі Шчуч. ВА'ЛАК м. 1. Плоская качалка з зубцамі. Валак з зупцамі, качалка без зупцоў. Магуны Паст., Крэва Смарг. Плоскі— валак, а круглая — качалка. Саланое Віл. Валак на зубкох, а качалка круглая. Старыя Смільгіні Воран. Валак i качалка бялізну валкавацъ. Темзы Шальч. 2. Апора для рулявога вясла на плыце. Валак на плыце, штоб задзяржаць шырыгу. Бакшты Іўеў. ВАЛАКАНГНА ж. Цяганіна, валакіта. Нашто гэта валаканіна! Кураполле Паст. ВАЛАКЕ' мн. Тры калочкі, на якіх падвешвалі калыску ў полі ў час жніва. Даўней, як жаць ішлі, то бралі калубель i валаке — тры кіе. На валаке павесіш калубель i жнеш. Kipaлі Шчуч. ВАЛАККТА м. i ж. зневаж. Валадуга. Ты} валакіта, дзе ты валачыўся?! Беняконі Воран., Жылі Іўеў. ВАЛАКНОў н. Льновалакно. Лён чэсалі, тады самае лепшае астаецца — гэта валакно. Грыкені Вільн. Я к чэшыш, то пакулі, а лепша— валакно. Беняконі Воран. Як валакном лён здаваць — многа работы. Темзы Шальч. Як добры лён, то валакно широкая, як шалкавіца. Кураполле Паст. ВАЛАКУ'ША I, ВАЛАКУўА ж. с.-г. Прыстасаванне для сцягвання ў кучу саломы, камення. Валакуша салому сцёгвая. Мсцібава Ваўк. Валакушай валакуць каменя. Дакудава Лід. Валакушай камення цягаюць: за трактар бляху чапляюць i каменні цягаюць. Пацаўшчына Дзятл. Вот балыиая валакуча, што салому сцягваюць. Нісганішкі Смарг
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

валаваты, валаваць, валаку^а
7 👁
 ◀  / 513  ▶