Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1979). Том 1. А-Г. Ю. Ф. Мацкевіч

чалі Швянч. Даўней хлеб пяклі з бэрла. Малькуны Ігн.; гл. б я p л a. БЭРЛО'ВЫ гл. БЯРЛО'ВЫ БЭРЛУОТ гл. БЯРЛОТ БЭРЭЗНЯ'К гл. БЕРАЗНЯ'К БЭС I гл. БЕЗ БЭС II гл. БЭЗ II БЭСВСТЫ'ДНІК гл. БЭЗВСТЫ'ДНІК БЭ'СТА ж. зневаж. пры параўн. Пра тоўстую жанчыну. Мажная, як бэста якая. Галубы Маст.; параўн. літ. piesta ступа'. БЭ'СТАЦЬ, БЭЛПТАЦЬ незак. Лаяць, бэсціць. Яна бэстая яго, абнеслаўляе. Бэштая яго. Вялікія Баяры Шчуч. Другі жонку сваю бэстая, а мой ні разу мяне ні збэстаў. Kaторы мужык жонку бэштая i бэштая, a другі ні разу не збэштаў. Альхоўка Навагр.; параўн. польск. besztać тж'. БЭ'СЦІЦЬ незак. 1. Toe ж, што i б э с т а ц ь. Я яго бэсціла, каб ішоў дадому. Хатынічы Ганц. 2. Апаражняцца, паскудзіць. Наш кот на палу ні разу не бэсціць. Альхоўка Навагр. Трыволъны конь бэсціць упору, а другі — рас за разам. Качка І гусь тут есць, тут бэсціць. Кіралі Шчуч. Курыца m бэсціла сягоння. Дакудава Лід. БЭ'ТКІ мн. бат. 1. Усе грыбы, акрамя баравікоў. Старых бэткаў набраў. Парэчча Гродз. Пашлі па бэткі. Што то за бэтка такая? Баброўнікі Гарад. 2. Грыбы, непрыгодныя для ўжывання. Бэткі — нядобрыя грыбэ, людзі іх не ўжываюць. Новікі Гродз.; параўн. лат. beka, эст. pakk грыб'. БЭ'ХУР гл. БАХУФ БЭЦ выкл. Лясь. Ёна — бэц по голове ёго. Хатынічы Ганц. БЭЧА'НЕ н. Бляянне. Бэчане овэчок ужо мніе абрыдло. Курашэва Чыж. БЭЧАЛГІ незак. 1. Бляяць. Овэчкі бэчат, мусіт, йіесті хочут. Курашэва Чыж. 2. перан. Брыдка спявадь. П'яны нэ cniвают, оно бэчат. Курашэва Чыж. 3. іран. Плакаць, раўці. Чого ты, дурная, бэчыш? Вуон будэ шчэ бэчаті. Курашэва Чыж. БЭЛИТАВАЦЬ незак. Лаяць. Я нявестку бэштавала. Валынцы В.-Дзв. БЭ'ШТАЦЬ гл. БЭ'СТАЦЬ БЮРО7 н. Пасяджэнне. Сягодня мела быць бюро — i бюро ня будзіць. Груздава Паст. БЯГО'М прысл. Хутка, борзда. Мама бягом туды прышла. Бягом паляцела. Рыбчына Віл. Бягом ляціць, каб дагнаць. ГемзыШальч. БЯГУ'Н м. Прыстасаванне, з дапамогай якога дзеді прывучаюцца хадзіць. Бягун — жэртка i лучок i дзіця ходзіць