Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1979). Том 1. А-Г. Ю. Ф. Мацкевіч

Новікі Гродз. Бухта — яма такая. У бухця рыбу лапау. Быстрыца Астр. 2. Глыбокае месца. Бухта—дзе глыбей у канаве. У бухту ўляціш. Грыкені Вільн. БУХЦЬ-БУХЦЬ выкл. Перадача гуку пры бурчанні ў жываце. Бухць-бухць — у жываце адбіваецца, як не травіць жа.лудак. Граўжышкі Ашм.; параўн. літ. bŭkt тж'. БУЦВЯ'ЛЫ прым. Вялы, пажоўклы. Пад восень aip буцвя-лы дзелаіцца i сохніць. Мішневічы Шум.; гл. б у т в ё ц ь. БУЦЯ'ЦЬ незак. Toe ж, што i б у т в ё ц ь 1. Адзежа буцяя неперасушаная. Вецярэвічы Пух. БУЧ м. 1. Рыбалоўная снасць, зробленая з лазы ці ніцяной сеткі i абручоў. Бучамі лавілі рыбу. Ёдлавічы Брасл. Буч пля- ў лі з лазы ці ляшчынніку i ставілі на глубокая месця міжды ' язоў. Мярэцкія Глыб. Буч рабілі з лазы. Быстрыца Астр. Буч — не сетка, ён доўгі i плецены з вітак. У бучу два лукі. Гемзы Шальч. Буч — з вітак. Буч, як i гарнец: у адным i ў другім канцы такія горлачкі, a ў сярэдзіне шырокая, устаўляецца ў станок, адна горлачка пасярэдзіне буча. Буч паставіў на рыбу лавіць. Чычалі Швянч. У буч улезе рыба. Грыкені Вільн. Бучы з лазы рабілі. Буч гадзіцца, калі нэраст. Магуны Паст., Граўжышкі Ашм. Лазовы буч быў у нас. Глівін Барыс. Буч з жылгуцей сплецены. Старыя Смільгіні Воран. 3 пруцікаў здзеланы буч. Лісна В.-Дзв. Буч плецены з нітак ці з шпагату, каблук — як дуга, іх тры штукі, наступныя — меншыя. Міратычы Карэл. Буч пахожы да нората, ён да двух метраў дліной, у хвост звужаны, круглыя душкі. На рыбу бучы паставіў. Кураполле Паст. Буч з нітак зроблены на палачкі, ён маленькі, а чарапло вялікая. Малькуны 1гн. Буч з ніткі, круглы, увахот i туды ўвайдзе, а назат не выйдзя. Старыя Трокі Трак. Буч — як невылівайка, ён плецены з сеткі i лазы. Вялікія Нястанавічы Лаг. 2. Кораб з лазы i саломы. Бучы плялі з саломы, у бучы муку ссыпалі, гарох, боп. Мярэцкія Глыб. 3. Кош. У бучы ягады збіралі. Саланое Віл. 4. перан. зневаж. Непаваротлівы чалавек. Ен, як буч, ня можа павярнуцца. Кураполле Паст.; параўн. літ. bŭčius 'верша\ лат. bucis 'звітае гняздо' (ЛТ, 170). БУША7 ж. Тое ж, што i буч 1. Буча сплецена з дупцоц, скабы — як у кашы, душка ўгарэ i ўнізу. Бучу застаўлялі ў затоку, у горла заходзя рыба. Рыбчына Віл. Буча, яе з лазы плялі. Вострава Мает. Бучу робяць з грубых нітак, такі кашэлъ. На рацэ загараджваюць плот i ставяцъ бучу. Ахрэмаўцы Брасл. Бучу ставяцъ, як рыба нерастуе. Вялікія Баяры Шчуч. Буча плеценая з лазы, а бывае — з нітак. Рыбчына Віл. Буча круглая, плеценая з лазы. Жодзішкі Смарг. Буча — доўга, рыбу лавіць, з карэня яловага плялі. Вострава Мает. БУ'ЧКА ж. Тое ж, што i буч 1. Часцей рыбу лавілі бучкамі. Стральцы Гродз