БРЫГАДЗГР м. Кіраўнік брыгады. Брыгадзір загадваў на работу ісці. Паляцкішкі Воран. Сын быў брыгадзірам. Старый Трокі Трак. Выбралі яго брыгадзірам. Кемялішкі Астр. Бронуся паставілі брыгадзірам. Ністанішкі Смарг. Прышоў брыгадзірам на стройку. Саланое Віл. БРЫГАДЗІФКА ж. Кіраўніца брыгады. Брыгадзірка тутака зайшла замуш. Асавец Віл. Наша брыгадзірка не едзе на нарат, na ціліфону нарат перадаюць. Вецярэвічы Пух. БРЫ ЛА ' Ж. 1. зб. Брыдота. У лес ісці — брыды баюся. Граўжышкі Ашм. Брыды многа ў лесі. Мсцібава Ваўк. Там страшна брыды многа, там гад ляжаў. Альхоўка Навагр. Брыда — прусакі былі, іх труціш, a яны плодзяцца страшна. Ста рыя Смільгіні Воран. Хватая брыды гэтай — камароў. Гемз* Шальч. Зачыняць коміна ні трэбо, бо брыкет — брыда гэта ваняя. Мсцібава Ваўк. 2. зб. абразл. перан. Бандыты, фашыс ты. Саветы пагналі брыду гэту, хай іх зямля не нося. Гемзь Шальч. 3. Нягоднік, паскуднік. Чорт з ім жыў бы з брыдби! Темзы Шальч. Гэдакая брыда малая [гусянё] i трасе вялікага. Кіралі Шчуч. БРЫДЗІ'ЦЦА, БРЫ'ДІТІСЕ незак. Гідзіцца, адчуваць агіду. Я не брыджуся вамі. Смаляніца Пруж. Я брыдівсе б такойі роботы робіті. Курашэва Чыж.; параўт иолъсю brzydzič si§ тж'. БРЫ Д ЗЯ ўЬ незак. Бегаць, насіцца. Дзеці брыдзяюць na ўсёй сенажаці. Ракаўскія Швянч.; параўн.■ літ. brydžiŭoti тж'. БРЫ'ДКА, БРЫ'ДКО, БРЫ'ТКА, БРЫ'ТКО прысл. 1. Непрыгожа. Завешу гратку фіраначкай, а так брытка, стаіць усё. Дакудава Лід. 2. Непристойна. Б рыт кш старой бабі так лаяцца. Кіралі Шчуч. 3. Сорамна. Ды як табе не брыдка такія словы гаварыць. Грыкені Вілыі. Ды не брыдко ехаць, калі зоруя харошая. Дзяніскавічы Ганц. Стаў ён стыдзіць яе} пастыдзіў — аш ёй брытка стала. Кіралі Шчуч. Брытка табе так казаць. Крынкі Крын. Брытко стала — застыдзіўся хлопяц. Вострава Мает. Брытко так гаварыць. Пацаўшчына Дзятл. Брытко так рабіць. Малахоўцы Бар. Брытко сварыцца. Галубы Мает. Як табе ні брытко! Стары Свержань Стаўб., Руднае Кап., Старое Сяло Зэльв. Як парвеш порткі, брытко будзя ў парваным хадзіць. Альхоўцы Лях.; параўн. польск. brzydko тж'. БРЫ'ДКІ, БРЬГТКР, БРЭ'ТКІ прым. 1. Непрыгожы. Прыехаў сын у госці да бацькоў i павёў жонку гародам — значыць, жонка брыдка, кап хароша, вёў ба вуліцай. Дзяніскавічы Ганц. Мой муш, хай мяккай будзе яму зямліца, быў багаты, але брыткі i стары. Карасіна Брасл. Брыткі ён — вялікі, худы. Асавец Віл. Але ў іх хлопяц брыткі i брыткая дзеўка. Кдралі Шчуч. Даўней дзеўка магла быць брыткая, неладная, а як пасах велькі, то i бралі замуш. Паляцкішкі Воран. Брыткая яна
Дадатковыя словы
брыдбй, брыдзіцца, брыдкі, брыдітісе, брыдў, брэткі, збруя
15 👁