БРУЖМЕ'ЛЬ м. Toe ж, што i б р а ж д ж э л ь. Бружмель не ламаецца, з яго рабілі пруткі ў чаўнок. Рудня Чэрв. Бружмель расце кустом, цвіце сіненькім цвятком, ягады крэпкія, аш чорныя. Ухвала Круп. БРУ'ЗГАЦЬ незак. Несці лухту. Брузгаіць што папала без пуця. Лісна В.-Дзв.; параўн. літ. bruzge'ti бразджаць'. БРУЗДУ'КЕЛЬ гл. БРУЗУ'КЕЛЬ БРУЗЕ'НТАВЫ прым. Брызентавы. У брузентавых мяшкох возяць масла. Лысавічы Мін. БРУЗУ'КЕЛЬ, БРУЗДУ'КЕЛЬ, БУРЗУ'КЕЛЬ м. 1. Toe ж, што i б p 6 н ц i к. Брузукель ушыла ў гаці, ён у сярэдзіне npaрэзаны. Некалі рабілі такія гузікі. Старый Смільгіні Воран. Колькі ты бруздукляў тут нашыў? Граўжышкі Ашм. Калісь з ляшчыны бурзуклі рабілі. Помню дзет бурзукель харошы зрабіў. Жылі Іўеў. Бурзуклі — бронцікі такія да гацей ушываліся. Старыя Трокі Трак. 2. Бірка для падвешвання сала. Быў брузукель дзеравянны i вяровачка звіта, i вешалі саланіну. Старыя Смільгіні Воран. 3. Вертыкальны шпянёк у жорнах, на які насаджваецца верхні камень. Ест брузукель дзеравяны, што жорны падымая. Старыя Смільгіні Воран. 4. толькі мн. брузуклі. Палкі ці кацёлкі, на якіх падвешваецца ніт у кроснах. Нічальніцы падвешаны на брузуклях. Старыя Смільгіні Воран.; параўн. літ. brŭzŭklis тж' (ЛТ, 168). БРУЗЯНТО'ВАЧКІ мн. Туфлі з брызенту. Брузянтовачкі купіў табе. Кураполле Паст. БРУЕЦЬ незак. 1. Струменіць, цячы. На салё вада бруіць i бруіць. Бакшты Іўеў. 2. Хвалявацца, рабаціць. Возіра стаіць i чуць-чуць бруёк бруіць. Ахрэмаўцы Брасл.; параўн. польск. bruić мачыцца' (СВ, I, 212). БРУ7Й м. Хваляванне, рабізна. Бруй на возеры бываіць — быта еолначка ідзець. Ахрэмаўцы Брасл. БРУЖ м. 1. Маставая з камення. Як бруку не было, дошч пойдзя — мокро, гразь. Альхоўцы Лях. Ён на бруку ляжаў. Ахрэмаўцы Брасл. 2. мн. брукё. Цвёрды грунт паміж вадаёмамі. Бліска Кудры — лух Агелік, a паміж імі — бруке. Вострава Маст.; параўн. польск. bruk тж'. БРУКАВА'НЫ дзеепрым. Укладзены каменем. У нас брукавана дарога. Быстрыца Астр. БРУКАВА'ЦЬ незак. Укладаць каменем (дарогу, вуліцу). Там брукуюць дарогу. Быстрыца Астр. БРУКАВКЗНА зб. ж. у стар. Беззямельныя сяляне. Брукавізна — беззямельнікі, калісь так звалі беззямельных людзей. Семежава Кап. БРУ'КАВКА ж. Цацка, бразготка. Брукавка бручыт. Kypaшэва Чыж. БРУКА'Р м. Брукаўшчык. Брукары згадзіліся i капаюць дарогу. Быстрыца Астр
Дадатковыя словы
bruzgeti, брузгаць, бруздукель, брузўклі, брукаваны, брукаваць
5 👁