АТАСА' гл. АТО'САATACIНА' гл. АТО'СШААТВАДЗЯНЕ'ЦЬ гл. АДВАДЗЯНЕ'ЦЬАТВА'ЖЫЦЦА гл. АДВА'ЖЫЦЦААТВАЙТАВА'ЦЬ зак. Тое ж, што i а д в а й ц я ц ь. Вот атвайтавала я яго, будзя ведаць. Граўжышкі Ашм. АТВА'ЛІВАЦЦА незак. Ападаць. Лісту не пара., а ён атваліваіцца. Ахрэмаўцы Брасл. АТВА'ЛІСТЫ прым. Адкінуты. Ручкі ў цялеге атвалістыя i карочэ, чым у тарантасе. Пасіене Лудз. АТВАРО'ЖЫЦЬ зак. Адтапіць. Сырапеню атварожыць нада. Мішневічы Шум. АТВАША'ВАЦЬ зак. Зрабіць цяжкую работу. Вот атвашавау дык атвашаваў — перанёс усю бульбу у яму. Кураполле Паст.; гл. в а ш а в а ц ь. АТВЕ'С м. цясл. Адвес. Як доскі рэзалі ўручную, то адбівалі паласу атвесам. Вецярэвічы Пух. ATBE'TKI толькі мн. Toe ж, што i а д в е д з і н ы. Завязуць у атветкі парасёнка, кап бацька не знаў. Валынцы В.-Дзв. Гэтыя атветкі як будзям гуляць, я поўганяю іх с хаты. Вецярэвічы Пух. АТВЕ'ЧАРКУ прысл. Адвячоркам. Нада атвечарку печ вытапіць, а то заўтра не захочыцца рана тапіць. Лісна В.-Дзв. АТВЕРТЫ дзеепрым. Адкрыты. Граніца будзе атвёрта. Быстрыца Астр.; параўн. польск. otwarty адчынены', літ. atvśrtas тж'. ATBІ'ТАВАЦЦА незак. Развітвадца. Я атвітавалася з імі. Саланое Віл. АТВІЧА'ЦЬ незак. Адказваць. Hi ён, a яна атвічаіць. Саланое Віл.; параўн. руск. отвечать тж'. АТВО'Й м. Bip. Як глыбака, то атвой. Дзеці, не лесця ў атвой — патопіціся. Рыбчына Віл. Атвой, дзе топяцца. Ністанішкі Смарг. Дзе стаіць вада — атваі кажуць. Атваі — ямы ў рацэ глыбокія. Жодзішкі Смарг. Не плыві! Там атвой — утоніш. Галубы Маст.; параўн. літ. atvajŭs тж'. ATBO'HA прысл. Някрута. Мама, як прасці — крута ці атвона? Мішневічы Шум. АТВЯРНУ'ЦЬ зак. безас. перан. Разлюбіць. Атвярнула яго ад той дзеўкі, a чаго — паветра яго ведае. Ухвала Круп. АТЖАФЫЦЬ гл. АДЖА'РЫЦЬАТЗЬІ'УКІ толькі мн. Toe ж, што і а д г а л о с к і. У лесе атзыўкі чуюцца. Мярэцкія Глыб. АТКАВЕ'ЗІЦЬ зак. У выразе: Аткавезіць лупы — адвесіць губы. Засецце Дзятл.; параўн. літ. keveša разявака'. АТКАВЕ'ЧЫЦЦА зак. Адстаць, аддзяліцда. Зуп аткавечыцца ад дзясна з аднаго боку, a з другога дзяржыцца. Mipaтычы Карэл