Скарбы народнай мовы (2005)

А. У Ксяндзова БАЦЬКОЎСКІЯ СЛОВЫ Прадстаўленая ў артыкуле лексіка была ўласціва жыхарам вёскі Рэчкі Веткаўскага раёна Гомельскай вобласці. У 1989-1990 гг. гэтая веска была адселена ў сувязі з падзеямі на Чарнобыльскай АЭС. Словы запісаны з вуснаў майго бацькі, Ксяндзова Уладзіміра Іванавіча (1935-2003 гг.), маці, Ксяндзовай Марыі Васільеўны (1939 г.н.), а таксама сваякоў, якія жылі ў вёсцы да яе адсялення. АБСТРЫКА'ЦЦА, ПАСТРЬЖАІДДА зак. Апячыся крапівой. Усе' ру'кі сабе' абстрыка'ла, паку'лъ траву' парва'лаў гаро'ччыку. Hi лазь тудьТ, ma6ef гавару', пастрыкаЧш i но'гі, iрукіі АПЛЫТДЬКА м. i ж. неадабр. Апушчэнец, апушчэнка. Х о'дзя, як агтьТцъка, ажглядзе'ць гі'дка. Аплы'цъка ты, хоць бырашчаса'лася! АПРАГЧЬГСЯ зак. Занадта многа выпідь, пасля чаго дрэнна сябе адчуваць. Так напіўся вады', што чуць ні апро'гся. Ha, ni, ды глядзі1 ні апражы 'ся! АТСТРАЦЬ зак. Адстаць ад сценкі або ад чаго-небудзь. Абоіўза'лі атстра'лі, на'да патюіе'іць. АТСТРАМПДЬ зак. Прысароміць. Так яго' ма'тка на'ша атстрамі'ла, што i но'саў наш бок бо'лъшы ні сугнуу. БАТНА ж. Вельмі гразкае месца. Цэлая ба'гна нагрэбліразьліла'ся, i ні про 'йдзіш уж о' na ё'й. БЕ'ЗЮКІ мн. неадабр. Вочы. Бе'зюкі свае* вьТтарашча i глядзі'ць, як пе'рвы раз ба'ча. БЛЮСЦГ незак. Берагчы. Я тую ху'стку, што мне Ві'ця падарьТу калі'сь, усёг ішчэ' блюду, ніра'зу ні надзіва'ла. БРЬШДА м. i ж. неадабр. Чалавек, які бадзяецца або ходзіць далёка. Ну, i дзе ты, бры'нда, падзе'лася, ужо шука'цъ цібе1 думалі. БРЫТіДАЦЬ незак. Бадзяцца, швэндацца. Як по'йдуць зь Міллячэнкавыміўле'с, дык i брьТндаюць цэ'лы дзе'нь. ВЕК прысл. Ніколі. TafK я тадьТ йі'хнага саба'ку спужа'лася ду'мала, ве'к к йім ні пайду. ВГСКНУЦЬ зак. Моцна, высокім голасам крыкнуць. Як ві'скнуў на ўсю магу\ што аж ву'шы закла'ла, —хі'баж м о'жна та'к