Як кароў у нас пубралі немы. Булб вой як. Пыгналі мы (дзёщ) -Люда Машкіна, я, Коля Хрысцшін, Танькіна карова была - сваіх кароў на Муіулёўчык (уроч.) пасьціць. У пуніх быяліся дзіржаць, тагб што ўдзёнь ёздзілі 'тступаючыя нёмцы i бралі скот. Кыманда нёмцуў з Васькувіч, дзе яны атступалі на Удоўск (Доўск) ёхыла на Ціцілінувуй вуліды. У бінокыль яны замёцілі кароу. Мы былі ны паляныццы. 3 усіх бакоў нёмцы су ўтуматамі тырк, тырк i пыгналі карбу. Нашы бачылі ёта, i прібёглі, каб прасіць, што каб адцалі карбу. "Паночкі, кляйнэ кіндэр, аддайця карбу!"—прасілі мы i плакалі. Яны гонюць карбу ны Васькувічы, а мы бяжым i з імі i просім, маткі цалуюць рукі. Яны рукі кладуць на грудзі i кажуць: моткі, нам во йдзе ныбалёла. Увёрьх стріляюць. Рады, пгго зыданія выканылі. Прігыняюць карбу у Васькувічы, зыгыняюць у пуню. Ахвіцэр пыглядзёў i кажа: 'Туд, гуд!". А пераводчыку кажа, што скажы, нгго як пріёдуць у Гырманію, то там ім аддадзім. Мы 'тгуліка вьішшіі i дай бог ногі дамой. Там жа Рынка Мажэйіха прасша аддаць казу. "Паночкі, аддайця майгб цыгана" - прасша баба. Йна служыла ў яўрэяў i знала пы-нямёцку. Дуракі мы былі, маглі б нёмцы шрістріляць там у кустах i ўсё - выйна. Як баба бабіла Мужык ідзёць зваць бабу бабіць дзіцёнка. Нясёць хлеб i кладзёць на стол i кажа: "Наця вам хлеб-соль, а дайця мне бабу". Баба сыбірайіцца, бярёць сала, пыдарык, мацёрійі мётры трі. Бярё сала кусок, хлеб бярёць. Ета усё ў вузёл, у вузёл i пбидзя. Бярёць 'діяла дзіцёнку. Пріходжыя, пірібабя, атрёжа пуп 'т мёста, такёй каўбух, дзе дзіцёнак бувая. Пупавшу юіадзё ны пранік, палыды ны два 'тмёрія i атрёжа, зывяжа аллянби ніткуй. Ета яе дзёвачка, то будзя плацця праць. Ета ўсё вымудры. Есьлі хлопчык, то бяруць тряпышку, яё ў тряпышку i 'тмёріюць трі пальцы i 'трёжуць пуп. Баба завяжа крёпка, аллянби ніткуй, штоб кроў ні цікла. Тады дзіцёнычка мыюць. Баба ваду піряхрісця, пёрва сыма піряхрісціцца i скажа: "Гбспыдзі, пумажьі, каб булб харошыя здарбуя, хай бог дае". У купёлі патсцёля, пыд галбукі болі, штоб мякчэй. Галбуку, як дбугінькьія, то пакругліць, пггоб круглінькая была. На галбуку платочык завяжыш. Памыюць, каб кары на йім ні булб, як у бальніцы рыджайіцца. Баба спаўе, ножкі шчытнінька звяжа, штоб ні былі крівьія. раншы булб болі кріваногіх, а цяпёр не. Пыкладзё дзіцёнка ў люлічку, у начовычкі. Што ёсць. Бабі грошы кладуць на пёлюсць купёла. Кладуць на стулік бабі ірошы, a ні ў ваду! Ксціць вязуць у цэрькву ці к матушцы ў хату. Мы Кблю Піліпёнкувыга як вазіяі ксціць, то к матушцы у хату зынасші, папом быў тады Йванька. Піряд ётым кума йдуць зваць. Мужык кладзё хлебсоль i кажа: "На табё хлеб-соль, а мне дайця кума (ці куму)". Куму завуць
Дадатковыя словы
аллянбй, бблі, бярўць, бўдзя, вадў, вязўць, вўліды, галбўку, галбўкі, гбнюць, грбшы, грўдзі, дбўгінькьія, здарбўя, казў, карбва, карбў, карбў!"—прасілі, каўбўх, кладўць, кріванбгіх, крўглінькая, кумў, кўма, мбткі, начбвычкі, нбгі, нбжкі, панбчкі, папбм, пбйдзя, перавбдчыку, платбчык, прбсім, пріхбджыя, пўню, пўніх, рўкі, стўлік, тгўліка, харбшыя, хлбпчык, цалўюць, ірбшы
1 👁