праз мех расол сік-сік. Йіна трёх-трёх, a расол сік-сік. Тут немцы атыбралі мушчын i хлопцуў i на лагу пастрбілі, зыгыдалі зняць шапкі i пыставілі шарёнгым ны калёні. Падняўся сквіл сярод баб i дзяцёй. Пыстріляюць, пыстріляюць гаварілі кожны сабё ціха i ў гылавё. "A вы, пырцізаны, пырцізаны..." А тут быў Яшкін Сяргёй Паўлавічь Сярёжка Пуўлючонык, якёй быў у тую вайну у пляну у Гірманіі. Умёў пы нямёцку гуваріць. Ён ім канвбиным скызаў, нгго ёта ні пырцізаны. A хворыя - падлёткі, старёйя. Нёмцы, як хто ўмеў па-шхныму, то ўвыжалі так ётых мужчын 'тпусцші r бабым. Пыгналі нас пылявымі дарогымі ны сашу, пы Слыбадзё (вуліца у в. Шаламы). У 'дныё, ні наша йна, чумуйдан цяжолый. Йна стала плакаць, трёсца. A нёміц кажа пурік! Йна кінула чумуйдан i пышла ca ўсімі. Дыгыняюць на Ўрёчча, a урёчынь ня гонюць іінчэ. Йіх кінулі, яны ў ёту пыласу ні пупыдаюць. Мы хацёлі ўвільнуць к каму, самі ўрёчіні ня хочуць, каб мы да іх іішгі, быяцца, нгго йіх будуць вінуваціць. Пыгналі нас далі пу пылявби дарозі ны Гынчарбуку. У Гынчарбуцы лі саду сталі, каб пірадыхнуць, каб людзі пры сабё здзёлылі ў кустох. Некаторыя быццам пры сабё i пухуваліся ў кустах, каб астацца. Далі пыгналі ны Зарёчча, пгго лі Васькувіч, выгнылі ны сашу. Пыгналі ны Лібядзёўку сашби. Цёмна стала, прігналі i кінулі. Мы мокрыя сёлі пад стогым. Трохі. Да паўночы прысядзёлі. Заснулі, a тады памітуючы, нгго нам кызалі бацькі ні 'тлучацца, пашлі ны Прьгоблля. А там тожаж усіх выгнылі Мы 'ттуліка пашлі у бок лёсу, далі 'т сашы. Засціг дзень. Мы йшлі ні адньі. 3 намі былб i Вёрка Дзянісіха, Круглікава Рбиіха c сімярмі дзяцьмі i яе сістра, наша кума Хадора Кызакова тожа ж сяммімі дзіцямі. Сёлі мы пы дарозі з Пріволля ў Ржаўку ў Кыпальніх (кар'еры). Пысярод Кыпальнюў дарога йшла, бірягі Кыпальнюў сасоннічкым пырасьлі. Йван Варкін усё (малый быў) то сухарёў прасіў. Думайім, пірясёдзім дзень, a тадьі далі пбидзім. Надвічыр конный раз'ёзд аб'іжджая Кыпальні, правёрка. Убачылі нас вірьхавэя i нёнгга кажуць. А мы у адзін голас: паночкі, бом, бом, то мы тут. А яны: нікс, маткі, бом, бом. Цуррік! I паёхьші. Мы вылізьлі i ўсё ідзём далі, у бок лёсу. Узыйшлі ны Ржаўку. То ж ні душьі Лі калодзіша бярэць нёміц ваду. Мы тожа ўлілі сабё ў вядрб. А тута с хаты выбігая уласувец i крічыць: дзёй-та вы былі, сянні ж тут усіх выгналі. Крікнуў i схуваўся ў хаці. Мы ні жывыя, ні мёртвыя йдзём далі. 3 крайнія хаты выбігая баба i кёжа: дзётычкі, будзьця у мянё. Не, бабычка, пайдзём далі. Стаў туманок. Зайшлі мы на лог паміж Аржаўкуй, Лёнінскім (пае.) i Мблатавым (пае.) i ляглі пад ёлачкі ў алёшнічку. Захоп кароў немцамі
Дадатковыя словы
абіжджая, бўдзьця, бўдуць, вадў, вайнў, гблас, гбнюць, гынчарбўку, гынчарбўцы, дарбга, дарбгымі, дарбзі, дўмайім, заснўлі, калбдзіша, камў, канвбйным, кареры, кбжны, кбнный, крўглікава, кустбх, кызакбва, мбкрыя, некатбрыя, панбчкі, паўнбчы, пбйдзім, плянў, прівблля, пуўлючбнык, пыласў, пылявбй, пысярбд, пірадыхнўць, разёзд, рбйіха, сасбннічкым, сашбй, сашў, стбгым, тбжа, тбжаж, трбхі, ттўліка, туманбк, хадбра, хбчуць, хвбрыя, хлбпцуў, цяжблый, ўвільнўць
3 👁