Забаўлялі мянё дзьве сястры, Калыхалі мянё два братьі Калышыце, братцы, вышэй гор, Кап я увідзеў цясцёў двор, Дзе мая дзёвачка гуляя, Шалковай хустачкай махая.» №3 Ой у полі, ў полі бяроза стаяла, А на тэй бярозе зязюля кукуе. Йіна кукавала, ўсю прбуду казала: «А едзь жа, сыночак, ты там не бадзяйся, На другім гадочку назад варочайся». Ужб год праходзе, другі наступав, Матка свайгб сына з войска ажыдае. «Здраствуй, здраствуй, мама, ці рада ты мною, Ці рада ты мною маёю жанбю?» «Рада я, сыночак, рада я таббю, Тблька я не рада тваёю жанбю.» Матка свайму сыну дала піці-ёсці, Чужби-чужанше - на парозе сёсці. Дала матка сыну зялёнаго вша, Чужой чужаніне горкую атруту. Сын зялёна вша пад коніка вылляў, Гбркую атруту ён напалам выпіў. Ня ўмёла ж ты, маці, намі пасылаці, Ці сумёеш, маці, ты нас пахаващ Пахавала сына ўсё ля цэркавы, Чужу чужанінку усё за цэркавай. Пасядзша па сыну зялёны дубочык, А па чужаніне бёлую бярозу. Яны раслі, раслі ды пахіліліся, Чэраз цэркаву й сашчапіліся. А з іх усё людзі падзівіліся, А што на тым свёце палюбшіся. № 4 Цякла рэчка с-пад млынэчка, А другая с тагб края. Была ў маткі адна дачка
Дадатковыя словы
атрўту, бярбза, бярбзе, бярбзу, варбчайся, гадбчку, дуббчык, кбніка, парбзе, пблі, прахбдзе, прбўду, сваймў, сынбчак, хўстачкай, чужбй-чужанше, шалкбвай
7 👁