Маю-ні маю... Ну, як забралі, так i забралі. Трэбуло ў ЭнКаБэ [НКВД] ісці, пгго брат забраны. Ну й нашла. Начальное сядзщь за стадом, а мянё во так проці сябе пасадзіў. Ляворвэль падняў. - Ну пгго, Карвэцкі Юльян Антонавіч - ваш брат? Я кажу: - Брат. - А гдзе он был, он жэ ш бандзіта. 3 бандзітамі хадзіў. У бандзітах быў. Кажу: - Не знаю, як ён ў бандзітах быў. Пашоў з дому - не быў бандзітам, а цяпёр у вас ужо ў бандзітах. - Ну, гаварьі: пададзены былі, што бандыты ёсць у Баярох, этыя во Субялі. Кажу: - Hi знаю я нічога. Я ў Баярох мала надта была. - А дзе ты была? - У нас балыпая сямя. Я служу па памёшчыках. Я далёка была, аж за Маладэчынам. Нідаўна да хаты прыёхала, я нічога ні знаю. Мама сказала: - Hi прызнавайся. Hi кажы нічога. Ну а што гаварыць!? А каб я сказала б, удавала б, што былі, прышлі - так адразу б прышлі i нас усіх [забілі]. А каб сказаўшы праўду, ні было б такіх бандьгтаў, гэтых пабралі бы i усё. I нашы, можа, быў бы жьіўшы. Алі ж як гэта людзёй удаваць будзіш?! Ну, тады што. Тады пісаў-пісаў. Пытаеода па-руску: А сколькі абразаванія імёіш? Ямаўчу. Чыво маўчыш? Кажу: Што вы гаворыця? Я ні знаю, што вы гаворыця. У школу ці хадзіла? Альфабэт ці знаіш? Чаму та я ні знаю, каб ты так ні вісёў. Я знала тады па-руску, научы уш ы ся была. Мама мяне выпісала на курсы. Кажу: Hi знаю. Крыжычкі пастаўлю. Hi нада крэсцікаў. Так атказываіся ад паказанъня? А брата ні жалка? Hi жалка. Зрабіў — пусць сідзіць. Што я буду гаварыць!? Буду удаваць Юзюка, Вінпулю буду ўдаваць, Аморожу буду ўдаваць
Дадатковыя словы
амбрбжу, бўдзіш, па-рўску
8 👁