ГРЭБІНКА к. Частка ў граблях, у якую насаджаны зубцы. Р. ГРЭБЛЫЧА толькі мн. Грабільна. Р. ГРЭБЛЯ в. 1. Дарога у выглядзе насыпу сярод лесу. НП. 2. Да /рога з насыпу, пракладзеная цераз балота. Ровы копають і насыпа-ють дорогу называетця грабля. Рд. ГРЭВА. Касмык травы на скошанай сенажаці. Р. ГРЭТКА. Частка ўзаранай зямлі, града. П'ять-шісьть бурузань, набільш шісьть. Гратку рубата, бульбу садәтә. Ек града роблять, то садять бульбу, а ек вріха (гл.), то сіють. Р. ГРЭЧКА ж. бат. памянш. ГРЭЧЫЧКА ж. Драсён павойны. Тр. ГРОМ [р] м. Шаравая маланка. Влытів у хату і вылитів грим. Тр. ГРЯБАТЫ дзеясл. Грабці (сена). Идам сіно грабаты, косить. Ш. ГУБАЎКА 4. бат. (наз. скл. мн. л. — губаўин). Грыб, які расце на ствале дрэва, губа. Рд. ГУБЭЛЬТОВЭ шкло мн. Падвойнае, дубальтовае шкло. Р. ГУБЭЛЬТУЎКА. Дубальтоука. Рд. ГУДУВАТЭ дзеясл. 1. Гадаваць. Діта гудувата. 2. Вырашчваць. Ліз гудувата. 3. Расціць. Косы гудуватә. Р. ГУДУВНИ ОБІД м. Памінкі праз год. М. ГУДЭНА *. 1. Гадзіна. За гудону я вырнуся ду хата. 2. Час, пара. Тувді, як я був мудудам, ны такая була гудона. 3. На-двор'е. Ну й гудана: субака на двыр ны вахыныш. Д. ГУЖЫК м. Высокая разьба на вале, які прыводзіць у рух ша-сцярню сячварні. Ось, на усі гужык. Рд. Гуэнкь м. (наз. скл. мн. л. - гузыка). Гузы пад скурай на хрыбце у каровы, каня. Р. Гуло н. Кут, куток у пакоі. Поўбывае кулки у гулі, у од-наму гуді і ў другому. Рд