Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны (2005). П. У. Сцяцко

Слоунік народнай мовы Зэльвеншчыны 71 ЛЯПНЯ'К, м. непаш. Няўдалы хлеб, які не падышоў, ліпне да зубоў, адпечаны. Гр. ЛЯСАВА'ЦЬ, незак. Свабодна рухацца ў адтуліне. Трэ больш землю утпаптаць, а то кол лясуя. Ст. C. ЛЯ'СКА, зк:. Дошчачка ў драбіне калёс (лесвіцы), лёстка. Ляска адарвалася ў драбіні. Гp. ЛЯ'СКАЎКА, ж. Ляскотка. 7/ша спакою з ляскаўкаю гэтаю, усё ляская i ляская ею. Гр. ЛЯ'СНУЦЬ, зак. 1. Стукнуць, ляснуць. Гр. 2. іран. Прапасці. Будзяш зьбіраць, а як разруха якая, пярэмяшка, — ляспуцъ meae гроты. Зл. ЛЯТА'РНЯ, за:. 1. жартаўл. Галава. Куды ты сваю лятарню садзіш? Гр. 2. перан., зняважл. Пра чалавека. Гуньдзяка гаш лятарня тая ідзе. Ст. С. ЛЯЦЕ'ЦЬ, незак. Рвацца (пра адзенне). Усё ляціць, як на черту. Што ні адзеня — да тыдзянь, боляй ні будзя. Гр. Уз/сэ i ганавіцы на коленях ляцяць. Ст. С. ЛЯЧА'И, м. Дзірка ў верхнім камені жорнаў, куды засыпаецца зерне. Гр. ЛЯШЫ'ЦЬ, незак. Дзяліць барознамі раллю на асобныя ўчасткі — загоны. Мы бало ляшылі полё на лён: рабілі загоны, выбіралі разоры, каб вада съцякала na йіх. Ст. C. ЛЯШЭ'ННІК, м. Той, хто дзеліць барознамі раллю на загоны — «лешыць яе». Гр. M МАДЫГАВАТДЬ, незак. Прымерваць, прыкідваць, прымяркоўваць. Што ты мадыгуяш, усяроўно гэты камянь ні пойдзя у падмуроўку. Гр. МАДЭ'ДА, ж., экспр. Пра жанчыну, якая любіць стыльна апранацца. Лядзещ, людзі, што мадэда гэта на голаў злажыла! Гp. МАЁТЧА, ж. Жонка маёра. Хай тая маёрча сама зробіць. Гаварыцъ ляхчэй. Ст. C. МАЖНЕ'ЦЬ, незак. Станавіцца мажным. Быў некі здохлы, а гадэ сваё ўзялі — мажнея хлопяц на вачох. Ст. C. МАЗГАВЕ'ШКА, ж., груб. Галава; мазгаўня. Нетто твоя мазгаветка ні варыць, рас ты гэтае задачы ні абможат Гр