Слоўнік народнай мовы Зэльвеншчыны 57 КАПЕ'ЖII, м. Стрэшка ў яме (гл.). Трэ капеш паправіць, каб у яму сьнегу ні надуло ў картоплі. Kp. КА'ПЕЛЬКУ (капялыку), прысл. Трошкі. Пачакай капяльку, хутко буду. Яр. КАПІ'ЦА, ж. 1. Капа (сена). Пяць капіцаў накасіў з грутка таго. Угр. 2. п е р а н іран. Тоўстая, мажная. От капіца гэта, як села, так на ўсю драбу. Гр. КАПОТА, ж. Плашч з даматканага сукна. На кажух капоту нацягні, каб дошч ні прамачыў. Св. КАПТА'ННАКАЖУ'СЕ. Футра. Зімою, кап цяплей было, каптан на кажусі апратваю. Вар. КАПУ'ЗА, ж грэбл. Вялікая неакуратная шапка. Холера яе насіцімя, гэту капузу. Гр. КАПУ'СНІК (капусьнік), м. Поле (агарод), дзе расце капуста. На капусъшк гною забраковало. Даўг. КАРАБАВАТЫ, прым. Карабаты. Груша збабяла, карабавата стала. % КАРАВА'ЙНЩА, ж. Жанчына, якая робіць каравай. Ужэ каравайніцы прышлі каравай гібаць. Гр. КАРАВУ'ЛЩЬ, незак. Пільнаваць, вартаваць. Дзяр. КАРА'ННЕ (каранё), н. Пакаранне. Тваё каранё нічого ні паможа, лепяй угаворвай дзіця. Кр. КАРАЎЛОДАК, м. Калаўрот. На караўлодак прадзе. Гал. КАРАЧЬГ (карачэ), мн. Карачкі. На карачох лазіць пападлавічу. Ст. С. КАРНОTKI, прым., застар. Кароткі. Некі карноткі стаў твой кажух. Гр. КАРО'СТА, ж. Дробная кастрыца (льну). Каросты много натрапала з льну. Ст. С. КАРО'ЧШЫ, прым. Карацейшы. Гэта гратка карочша за тую, мо i дасадзім капусту сваею расадаю? Гр. КАРТАПЛЕ'ННЕ (дартапленё і картафленё), н. 1. зборн. Сцябло i лісце бульбы, бульбоўнік. Картапленё жнем на корм. Вар. 2. Поле, дзе расла бульба. Па картаплені тиан 'щу сеям. Гр. КАРТАПЛЯ'НЖ, м. I. Блінец з бульбы. Едн. 2. перан. жартаўл. Той, хто любіць бульбяныя блінцы. Св. КАРТАПЛЯ'ШСКА (картапляніско i картафляніско), н. Поле, дзе расла бульба. Вальк. КАРТАПЛЯ'НШІЧА (картаплянішчо), н. Тое, што i картапляніска. Па картаплянішчы добро ўсёродзіць. Ал